* Disclaimer: de vlekken die zichtbaar zijn op foto's worden veroorzaakt door de wat versleten oude lens van ons cameraatje.

Dag 1, Aankomst en naar Santana

Met een flinke turbulentie kwamen we met donderend geraas aan op de zeer korte landingsbaan van het eiland, met uitstappen uit het vliegtuig, van zo’n trap af,  zonder welkomscomité ... zagen we al meteen wat prachtige rotspartijen en vergezichten met witte huisjes aan zee, en een aangenaam temperatuurtje van zo’n 25+ graden.

We haalden de auto op (een Seat Ibiza) en dachten dat het leuk was om niet over de snelweg maar binnendoor naar Santana, ons eerste 2 overnachtingen te karren… nou dat hebben we geweten (of eigenlijk vooral Paul, die reed) smalle wegen, flinke haarspeldbochten, enorme hoogteverschillen maar ook prachtige vergezichten  kregen we meteen voor onze kiezen.

Prachtig, maar enorm opletten, ook omdat de auto nog wat onwennig was.

De 1^e dag hebben we zo’n 60 km gereden, klinkt als een 3 kwartier maar over 40 km doe je hier anderhalf uur! Het is prachtig en voor ons een echt nieuw, ruig vulkanisch eiland. Je ziet wel veel blauwe grote en kleine Hortensia’s en grote blauwe ooievaarsbekachtige bloemen. En enorme maisvelden, uitgebloeid, de kolven hangen over de vele balkons in de huisjes te drogen.

Of gewoon over de boom die naast je huis staat.

We hebben Santana ...

en de omliggende dorpjes vandaag uitgecheckt met de toeristische rietdakhuisjes. Vroeger waren dat de huisjes van de boeren, maar ze staan nu of overal in staat van ontbinding of als toeristische attraktie waar je bijna naar binnen wordt gesleurd om op de foto te gaan of wat te kopen. 

Ook miniatuurhuisjes zie je overal in dit gebied.

Verder is er niet veel te beleven en weinig leuke eettentjes, dus vanavond eten we gewoon in het hotel.. waar we overigens 2 enorme kamers, een badkamer en een eigen balkon hebben, een echte suite! 

 Aan het eind vd middag even lekker zwemmen & in het bubbelbad van het hotel.

Daarna de omgeving verkend, hier en daar natuurlijk even uitstappen en rondwandelen en ergens in de middag na de lunch een lokaal lekker koud biertje. 1.50  per glas.

We reden langs hele stukken afgebrand natuurgebied (enkele weken geleden gebeurd), het stond er maar treurig bij.  Vrolijk werden we weer van de hondjes, katten en schapen die gewoon zomaar langs de kant van de weg wandelen en grazen.

In de categorie Adembenemende Mooie Uitzichten zagen we bijv. de Arendsrots  bij Faial.

’s Avonds gegeten in het restaurant van het hotel, de traditionele spiezen met rundvlees (helaas geen laurierspiezen).  Met kool, polenta en frietjes erbij en een lekker koud glas wijn.

Prima gegeten!

Dag 2, Santana en omgeving

Lekker geslapen en na het ontbijt (waar we ook wat broodjes smeerden voor onderweg aangezien we niet van die ontbijters zijn) op weg naar onze eerste echte Levada-wandeling!

 In madeira zijn allerlei irrigatiekanalen aangelegd en de paden ernaast heten levada’s.

Natuurlijk eerst verkeerd gereden, ondanks de tomtom, de kaart en het boekje, maar verkeerd rijden op vakantie vinden we nooit erg, het is gewoon leuk, spannend en komisch .De goede route naar  “het park in het oerwoud” Queimadas werd beschreven als pittig voor je auto, en dat was het ook…. vandaar uit zijn er veel wandelingen te doen in de laurierbossen rondom het park.

Wij kozen voor de lichte wandeling, ook wel beschreven als “geschikt voor blinden en slechthorenden” … :-)

Van Queimadas naar Pico das Pedras, een uur wandelen bij elkaar met onderweg een koffie-stopje bij de binnenplaats onder de palmen bij een soort Ranch. (vergane glorie, zoals erg veel tentjes in dit gebied, wij geven de crisis maar de schuld) Het rook heerlijk in het laurierbos.

En ja, wij hebben ook wandelschoenen voor onze korte tippelzones en die gaan gewoon aan onder je jurk.

’s Middags zijn we op zoek gegaan naar verkoeling op een strand.

De tips volgend van ons boekje kwamen we bij het zwembad met zeewater in Porto da Cruz.

Dit betekent letterlijk ‘de haven van het kruis’ een kunstenaar heeft daar een geheel eigen opvatting over gehad en kwamen daar dit beeld tegen….

’s Avonds lekker buiten gegeten bij een goed restaurant (o.a. de traditionele lapa's - napslakken met knoflook) met een prachtig uitzicht.

Dag 3, onderweg naar Porto do Moniz

Onderweg naar ons 2^e hotel voor 3 nachten kwamen we weer van allerlei moois en leuks tegen. Vooral heel veel tunnels en omdat het een kustweg is zie je veel lavarotsen en prachtige vergezichten.

In Sao Vincente, wat ongeveer halverwege de route lag,  is een echte vulkaangrot waar je tegen betaling een wandeling door kan maken met een gids. Hier is goed te zien dat het hele ontstaan van Madeira één grote vulkaanuitbarsting is geweest, en door de enorme temperatuursverschillen krijg je dan doorgangen die nog meer zijn uitgegraven zodat je er kan lopen. En omdat er wat lampen zijn geplaatst en door het binnendruppelen van vocht en daarmee zaadjes van mos en varens ontstaan er spontaan groene plantjes. 

 

Aangekomen in Porto do Moniz checken we in in ons hotel en krijgen we een kamer met dit uitzicht:

Het vulkanische is hier in Porto do Moniz goed te zien, overal lavarotsen en heel veel ruige aanblikken.

Morgen gaan we het zeewaterzwembad proberen, dat ziet er ook echt spectaculair uit! Eigenlijk zwem je gewoon in een afgebakend stuk Atlantische oceaan tussen de lavarotsen.

 

Vanmiddag op een terrasje wat verse gegrilde garnalen gegeten onder het toeziend oog van 1 van de vele salamanders op het eiland.

En vanavond  gegeten in het restaurant van het hotel, wat in het gidsje van de ANWB als beste van het stadje te boek staat, maar ons nogal tegenviel. Met het flaneren/wandelen over de boulevard na het eten was het uitgestorven, hoewel het nog niet zo laat was! De meeste toeristen worden overdag met bussen aangevoerd, om in de namiddag blijkbaar weer te verdwijnen, kan ook te maken hebben met het seizoen.

Dag 4,  richting de 25 fonteinen bij Rabacal

Volgens het boekje kun je bij deze plaats prachtig wandelen, klimmen en levada’s lopen en dan ook nog getrakteerd worden op 25 fonteinen.  Helaas is dat een ‘brug/stap’ te ver voor ons als we eenmaal het startpunt bereiken, te ver en te veel klimmen.

Op weg naar Rabacal is het weer flink klimmen en omhoog kronkelen met de auto. Ook de Mio geeft al aan hoe bochtig het is, en dan kun je het klimmen en dalen er niet eens aan aflezen.

Dus maar verder door het prachtige gebied (het lijkt wel Schotland op Madeira) toeren, waar we dan weer in de volle zon rijden en dan weer 10 graden koeler in de mist en bewolking.

We wanen ons inderdaad in Schotland, ook als er ineens een stel koeien gewoon op de weg staan, liggen en grazen .  Deze mevrouw wilde eigenlijk niet opzij.

Dan gaan we op zoek naar een baai wat afgezet is met basaltblokken wat met geïmporteerd zand uit Marokko  is opgespoten en ergens in het tropische zuidwesten moet liggen, uiteindelijk na weer lekker verkeerd gereden te zijn … vinden we dit haventje/strandje in Calheta.

Het is er goed warm, zo’n 28 graden, ruim 10 graden warmer dan een kwartiertje geleden in het binnenland.

Op de kustweg terug rijden we langs kilometers verbrand bos.. vreselijk moet dat zijn geweest, ook zien we de afgebrande huizen en verbazen we ons over dat er toch hier en daar weer een sprietje groen is te zien, de natuur herstelt zich snel.

 

Als we terugkomen in Porto Moniz,  wagen we ons dan eindelijk ook even in het zeewaterzwembad tussen de lavarotsen (waar Trudie zich lekker aan openhaalt) en laat Paul zich door een grote golf uit de Atlantische oceaan van een plateau wegspoelen.

Dag 5,  Seixal en Ribeira Brava

Eigenlijk zaten we een dag te lang in Porto Moniz, daarom hebben we vast een stukje van het zuiden bekeken.

Als we de auto ophalen van de parkeerplek aan het ultrakleine vissershaventje zien we hoe er een klein vissersbootje naar beneden wordt getakeld.

Seixal van boven:

Via Seixal reden we naar Ribeira Brava, helemaal naar het zuiden.

Dat gaat op zich prima, als je de nieuw aangelegde tunnels volgt. Ellenlange tunnels hebben ze gegraven om de bergketens door te steken om sneller van A naar B te gaan.

De langste die we gereden hebben is 3.1 km.

Als je ziet hoe de oorspronkelijke weggetjes er bij liggen is dat geen overbodige luxe.

Heel veel wijngaard- en bananenplant terrassen zien we, sommige druiven worden al geoogst. (’s Avonds kiezen we bij het eten een flesje van deze lokale wijn, Seical, erg lekker)

We zien veel  kleine huisjes, half vergaan of gewoon dichtgetimmerd.

Waarna een paar meter verder dan een beter groter huis staat. Maar toch ook vaak met een bord : TE KOOP erop.

Aangekomen in Ribeira Brava is het lekker druk, we duiken 1 van de honderden  souvenirshops in om wat dingetjes te kopen

en als we zitten te lunchen horen we de locals druk bezig met domino..

Aan het eind van de dag hebben we nog een paar uurtjes in het zeewaterzwembad doorgebracht...

en zagen daarbuiten in de Atlantische oceaan zelf, een bikkel die Maarten vd Weijden nadeed.

De plaatselijke jeugd (…) in het zwembad klit wat bij elkaar aan de bar van het zwembad…

Dag 6, naar Funchal

Op weg naar ons 3^e en laatste hotel in Funchal, zijn we eerst naar de Cabo Girao gereden (het zoveelste hoogtepunt uit ons boekje, we hebben ze bijna allemaal gedaan/gezien!) maar daar waren ze bezig om een geheel nieuw uitkijkpunt te maken. Het is daar wel 600m hoog, dus het was flink klimmen daar naartoe. (voor de auto dan)

En we kwamen langs een kabelbaantje, die heel steil en heel hoog is. Leuk! Spannend! Maar hij ging zo langzaam en wij hebben gelukkig allebei geen hoogtevrees dus het was een beetje een truttig baantje. Nog maar een paar jaar geleden lieten de boeren zich hier in een mandje naar beneden zakken.  Als we beneden een stukje wandelen zien we een  uit de 14^e eeuw nagebouwd schip. Het contrast is groot met de catamarans die ervoor liggen.. behalve dan dat allebei vol met toeristen zitten..

Onderweg naar het volgende plaatsje komen we heel veel bananenplantages tegen. De banaantjes worden hier vaak gebakken en te pas en te onpas bij of in een gerecht verwerkt. Ze zijn wel heerlijk zoet.

Aangekomen in het pittoreske visserplaatsje Camera de Lobos, waar Churchill verliefd op is geworden en in 1950 ging schilderen, even een kopje koffie en een rondwandelingetje.  En eindelijk zijn daar de vrolijk beschilderde bootjes waar Trudie zo op gevallen is. Ze waren druk bezig om de boten op te knappen.

Oh en niet te vergeten de onderweggetjes die we altijd maken als we van A naar B rijden!

Aangekomen in het prima hotel (helemaal in het roze) even opfrissen, uitpakken en de stad in voor een lunch.

Funchal is een grote stad, dus genoeg te doen en te zien voor vandaag en morgen.

Ook hier zie je veel winkels en eettentjes of andere culturele gebouwen in verval of gewoon dichtgetimmerd. "The Ritz" bijvoorbeeld :

Als we door het park lopen is er een soort jaarmarkt met goede doelen (?) roofvogels en muziek.

Einde van de middag lekker gezwommen in het buitenbad boven op het hotel en ’s avonds weer naar Funchal zelf gereden voor de beste Cataplana van heel Madeira en omstreken!.

Dag 7, met de kabelbaan van Funchal naar Monte.

Vandaag zijn we met de 15 minuten durende kabelbaan naar boven gegaan, naar het oude pittoreske dorpje Monte. Mooi uitzicht natuurlijk, maar je zal er maar je hele leven wonen en ineens in 2003 gaan ze boven je hoofd een enorme kabelbaan bouwen….

Boven de berg bij Monte zien we opeens wat paragliders zweven:

Bovenaan bij Monte kan je ook de tropische tuinen bezoeken, en bovenop natuurlijk de kerk, wij besluiten het dorpje te verkennen, het bestaat uit oude huisjes, zomers woonden hier de Engelse wijnhandelaren.  Het is helemaal opgetrokken uit zwarte kleine onregematige steentjes die spekglad zijn als het regent. Maar deze hele week hebben we geen spatje gehad dus het is goed te doen.

En op een mooi punt drinken we koffie,  naast een bedevaartsmariaplek met kaarsjes en heilig water.

Onderweg naar de kabelbaan terug komen we die rieten sleetjes tegen die ze met de hand naar beneden duwen… helaas is er vandaag (zondag) geen personeel om dat te doen en zelf beginnen we er maar niet aan.




In volle werking ziet het er zo uit: (foto van Internet geplukt)



Vervolgens weer terug naar beneden.

Met het slenteren langs de boulevard naar een lunchplekje, komen we deze bijzondere vrouwspersoon tegen, het V teken wat Trudie maakt had Paul natuurlijk wat anders in gedachten….

Vanmiddag ons laatste middagje… lekker relaxen verder, wat dagboek schrijven en fotootjes uploaden, internetten en bij het zwembad lezen en zwemmen. Vanavond voor de laatste keer het stadje in voor een hapje eten.

Morgenochtend vroeg vertrekken we alweer naar NL.

Nog de laatste foto’s van Funchal overdag en ’s avonds.