Dag 1
Om 4:45 uur van huis vertrokken naar Rotterdam-the Hague airport om daar vandaan om 7:40 te vliegen naar vliegveld Lamezia Terme. Om 10:20 geland en bij Avis onze huurauto opgehaald (een 2 maanden oude Peugeot 208).
Meteen doorgereden naar onze eerst Agriturismo: Uliveti garden. Groot complex met eenvoudige kamers en sanitair, een lekker zwembad en een mooi uitzicht.
Omdat we nog een paar boodschappen wilden doen reden we over een prachtige kronkelweg naar beneden naar Bagnara Calabra.We hadden er geen rekening mee gehouden dat het zondagmiddag was en alles dicht was...wel een paar mooie plaatjes onderweg geschoten.
Toen doorgereden naar de badplaats Scilla, daar bleek het drukker dan Zandvoort aan Zee op een drukke zonnige dag en na een paar rondjes gereden te hebben en een foto van het imposante middeleeuwse kasteel op de mythische rots Scylla besloten we dit plaatsje op een ander, rustiger dag te gaan bezoeken.
Omdat we trek hadden gekregen reden we door naar de grotere plaats Reggio di Calabria, in de hoop dat daar wel iets open zou zijn . Ook dat viel tegen en na een paar rondjes zagen we iets dat op een ristorante leek maar of het open was? We besloten naar binnen te gaan en keken onze ogen uit.
Allereerst moesten we een stijle trap op en werden we ontvangen door een wat oudere (slechtziende) dame die ons meenam naar een soort barok ingerichte ruimte.
Er was geen menukaart en ze begon allerlei voorstellen in het Italiaans te ratelen... Sowieso is gebleken dat men in deze omgeving niet gewend is aan buitenlandse toeristen en alleen maar Italiaans spreekt. Met handen en voeten dachten we besteld te hebben: een pasta carbonara, een gemengde kleine salade en 2 biertjes.... ze bracht vol enthousiasme een cola, een bier, een enorm bord pasta bolognese en een enorm groot bord sla met wat ei en mozzerella, tomaat en komkommer. We vroegen nog een bord om het samen te kunnen delen.. en de cola ruilden we om voor een biertje.
Bij het afruimen ging het ook mis, ze stootte een glas water en een flesje bier om. Het was een hele belevenis! :)
's Avonds weer op pad om een hapje te eten in Bagnara Calabra. Het bleek een hele drukke uitgaansavond te zijn, waarbij iedereen liep te flaneren in zijn/haar mooiste kleedjes! Genoten van een mooie zonsondergang en in een hippe cocktailbar wat losse hapjes met een glaasje witte wijn genuttigd.
Daarna over een doodenge pikdonkere weg vol haarspeldbochten weer terug naar onze boerderiekamer om dit verslagje te typen en met een borrel erbij gaan wij zo lekker Masterchef Australia kijken. Alles bij elkaar toch ruim 200 km gereden.
Dag 2.
We begonnen de dag met een prima ontbijt met uitzicht op een oude olijfboom (we zitten niet voor niets in een olijfboomgaard).
Daarna reden we naar het bijna zuidelijkste puntje van Italië: Bova. Nou naar bova gingen we!! Via een steile kronkelige weg stegen we naar 1307 meter.
De straatnaambordjes zijn hier tweetalig, Italiaans en Grieks. Nog tot in de 19e eeuw werd in de afgelegen bergdorpjes van de zuidelijke Aspromonte Grieks gesproken en in 1920 kon een onderzoeker bewijzen dat het hier ging om het Oudgrieks. Vandaag de dag zijn de mensen nog trots op de unieke identiteit.
Bij 34 graden een wandeling door het oude dorpje omhoog en naar beneden gemaakt.
Bankje waarop de godin van de aarde en de landbouw zat. Nu ligt er een andere godin....
Overpeinsend oud mannetje op een stoel...
Daarna naar weer helemaal naar beneden gekronkeld naar het strand van Bova: Bova Marina. Daar op zoek naar een eettentje. We kwamen uit bij een hotel waar je wat kon eten. Tijdens het eten uitgebreid met de eigenaar in half Engels en half Italiaans gesproken over de huidige crisis in de politieke situatie van Italië.
Onderweg terug een mooi plaatje geschoten:
Daarna doorgereden naar een heel bizar fenomeen: het spookstadje Pentidàttilo, in het Grieks betekent dit de 5 vingers.
Hier woont (bijna) niemand omdat in de jaren 60 de burgerbescherming het idee had dat de rots zou kunnen instorten en het stadje daarom moest worden geëvacueerd. Het rare is dat vrijwel elk dorp in deze aardbevingsgevoelige omgeving wel een aantal beschadigingen heeft opgelopen, maar nou juist dit stadje niet!!
Het verhaal gaat dat de rots die boven het stadje ligt dit juist beschermt.
Vervolgens op de terugweg gestopt in Scilla, waar we even lekker op het strand hebben gelegen en een duik in de Straat van Messina hebben genomen.
Later bij de haven van Scilla een wandeling gemaakt....
En daarna lekker bij een visrestaurant gegeten, de vis werd wel heel vers aangevoerd!!
Druk dagje geweest en alles bij elkaar ruim 260 km. gereden.
Dag 3.
Zoals elke avond en ochtend ligt onze waakhond op de mat voor de deur. We hoorden toen ie geroepen werd iets van Lessy/Nessy? Dus we hebben haar Loch Nessy gedoopt :)
We reden vandaag naar de stad Nicotera, deze stad troont uit boven de groene en vruchtbare Piana di Rosarno. Er zijn veel smalle steegjes met mooi bewerkte huizen die de vaardigheden van de plaatselijke metselaars tonen.
Het was vandaag een bewolkte dag, desondanks toch weer 32 graden, te warm om een erg lange wandeling door deze stad te maken.
Daarna doorgereden naar Zungri over smalle wegen met soms veel diepe gaten in het asfalt.
Onderweg kwamen we een kudde schapen met schaapherder tegen.
Aan de rand van Zungri bevind zich een complete grottenstad uit de Byzantijnse tijd die tot de 14e eeuw bewoond is geweest. Om dit te bekijken moet je toegang betalen en het vergt met deze temperaturen behoorlijk wat inspanning. Maar gelukkig, door de sterk verbeterde conditie van Paul kunnen we dit tegenwoordig weer aan!!
En we ontdekten nog een overgebleven grotbewoonster...
Daarna doorgereden naar de kustplaats Capo Vaticana om te lunchen.
We vonden het te druk en te toeristisch om te zonnen en/of te zwemmen.
Gelukkig kan je iets verderop langs deze kust rijdend genoeg mooie en rustige baaitjes met prachtige zandstranden en kristalhelder water vinden. Wij vonden een klein stukje ten noorden van Capo Vaticano dit pareltje:
Hier lekker gezwommen en ondanks de bewolking lekker nog even op het strand gelegen.
Bij helder weer kan je hiervandaan de vulkaan Stromboli duidelijk zien liggen. Nu was het te bewolkt en zagen we slechts vaag de contouren ervan.
's Avonds voor de laatste keer naar Scilla gereden en gegeten in dit restaurantje aan het water.
Dag 4.
Vandaag een lange reisdag, we verplaatsen ons van Agriturismo 1 naar Agriturismo 2, die 240 km verder ligt. Onderweg maakten we een tussenstop om te lunchen in het plaatsje Paola.
Het landschap veranderde onderweg drastisch, we klommen behoorlijk en zagen al in de verte het enorme Pollinomassief liggen. Op sommige toppen lag nog sneeuw. Eenmaal dichterbij ons verblijf dat tussen de bergen ligt zagen we de lucht betrekken en hoorden we gerommel in de verte.
Ons agriturismo Locanda del Parco is een lust voor het oog. Alles is een beetje 'over de top'. De entree, de tuin en de inrichting,
De eetzaal:
Onze etage:
Grote tegenvaller is dat het zwembad gerepareerd wordt en niet kan worden gebruikt :(
Dan ons verblijf.
Voorkamer:
Badkamer met bad en jacuzzi:
De slaapkamer:
En ons buitenverblijf:
Bij deze accommodatie zat een avondmaaltijd inbegrepen.
We zouden kennismaken met de typisch Calabrische keuken. De vrouw die ons bediende sprak een paar woorden Duits, maar begreep niets van de antwoorden die wij in het Duits gaven.
Dus verwarring alom.
Voor een aantal van onze trouwe volgers die klaagden dat we te weinig eetfoto's plaatsen, bij deze dus!
Water uit een paddenstoel:
Lokale wijn:
Voorgerechten.
Trudie had groentes van de boerderij:
Paul had meloen met lokale ham.
Hoofdgerecht hadden we samen een schenkel van een lokaal zwart varken, veel vlees en we waren weer vergeten dat je in dit land altijd conditori erbij moet bestellen... zoals sla, groenten, aardappelen of iets dergelijks.
Daarna koffie met limoncello:
Na het eten even lekker wandelen in de koelte van de bergen en geprobeerd het dichtstbijzijnde dorp te fotograferen.
Daarna lekker nog even buiten op een ander deel van ons balkon aan dit verslag gewerkt.
Dag 5
Na het prima ontbijt reden we richting de dichtsbijzijnde plaats, Morano Calabro gereden. Daar helemaal boven het stadje de ruïnes van een Noormannen kasteel bezocht.
Daarna zijn we kronkelend, dwars door de best hoge bergen, via allerlei land- en wat grotere wegen door werkelijk prachtig wisselend kleurrijk landschap gereden naar de kust.
Sommige wegen, zoals al eerder vermeld, liggen er belabberd bij...
Een onderwegfilmpje begeleid door spannende muziek op de radio:
Aan de kust bij het plaatsje Diamante eerst een lekkere lunch met uitzicht op het strand waar we later lekker een duik hebben genomen.
Daarna weer ruim anderhalf uur over 62 km. (die bergen...) terug gereden naar onze Agriturismo.
's Avonds vlakbij ons verblijf voor ons avondeten een biologische boerderij bezocht, die bij hun boerderij een prachtige slagerij heeft en een soort restaurant waar je hun mooie vlees kunt eten. Wij waren de enige gasten daar. (Rechts de slagerij, links het eetgebouw).
De prijzen op deze 'menukaart' zijn per 100 gram vlees en het vlees hing in een prachtige kast:
Vooraf kregen we een lekker stuk geroosterd brood met een pittige zelfgemaakte filet americain en een schaaltje met wat dobbelsteentjes bacon.
Wij hadden van de kaart gekozen voor de Filetto di Manzo (een prachtig stuk ossenhaas van elk 250 gram). Werkelijk perfect gegrild:
Daarbij kregen we 3 verschillende sausjes en een bak ijsbergsalade. Heerlijk allemaal (en zeer betaalbaar).
Dag 6.
Begonnen met een lekker ontbijtje buiten op de veranda van onz agriturismo in de bergen.
Daarna naar onze derde en laatste agriturismo gereden. Onderweg afgeslagen naar Altomonto, wat een oud kunststadje is. Hier en daar wat kunstuitingen, maar vooral een lekker typisch Italiaans oud middeleeuws stadje.
Lekker naar beneden scheuren over de (opgeknapte) middeleeuwse keien.:
Ingecheckt in onze moderne Agriturismo Constantino in Maida, met een heerlijke stortdouche... helaas ook hier is het zwembad "under construction" :( !
Het is een groot complex met daarbij ook een congrescentrum.
Na het inchecken naar het stadje Pizzo gereden, daar op zoek naar de kleine, geheel in rotsen uitgehakte kerk aan het strand.
Dat bleek een stevige klim naar beneden te zijn die we uiteraard daarna ook weer terug naar boven deden.....(ruim 150 traptreden) bij 29 graden. Pfoe.
De kerk werd eind 17e eeuw gebouwd door Napolitaanse zeelieden als dank voor het overleven van een noodsituatie. Eind 19e eeuw verbreedde een kunstenaar de grot en versierde hem met dozijnen heiligbeelden die hij direct uit het zachte zandsteen hakte. Zijn zoon Alfonso ging ermee door en maakte het af.
Daarna de oude binnenstad ingewandeld op zoek naar de beste tartuffo gelato. Een lokaal product waar zelfs wedstrijden in worden gehouden wie de beste maakt. Wij lieten ons leiden door een tip in het boekje, en aten dit caloriebommetje bij wijze van verjaardagstaart bij Gelateria Belvedere.
Nog wat rondgewandeld en wat souvenirtjes gekocht.
De auto stond geparkeerd op een parkeerplaats met een wel erg dubieuze naam:
Terug naar onze agriturismo waar we 's avonds op de veranda gegeten hebben van de lokale biologische producten.
Nu nog even op onze kamer de vandaag uitgezonden aflevering van Ilja Gort z'n bezoek aan Calabrië proberen terug te kijken.
Dag 7.
Onze laatste hele dag in Calabrië begonnen met een prima ontbijtbuffet:
Daarna naar de (zuid)Oostkant van Calabrië gereden. Allereerst naar Le Casella. Hier is door de Aragons een kasteel-vesting gebouwd om de Turken tegen te houden, maar in 1536 moest Le Castella capituleren voor de beruchte zee-rover Barbarossa.
Het haventje van Le Castella:
Op een rotonde een beeld van Barbarossa:
Daarna doorgereden op zoek naar een lekker strandje en uiteindelijk terecht gekomen bij Capo Cimiti. Daar een duik in de golf van Squillace en even gelegen op het bruine zand:
Omdat we daar geen enkele beschutting hadden weer omhoog geklommen naar de plek waar we de auto hadden geparkeerd. Daar ontdekte Trudie een bijzondere rots die met wat fantasie zou kunnen doorgaan voor de kop van een krokodil.
Daarna in het plaatsje Capo di Rizzuto in een strandtent een lunch genuttigd:
Weer verder een stuk langs de kust gereden totdat we uiteindelijk in Sellia Marina een mooi wit strand met wat ligstoelen en parasols ontdekten en we voor de laatste keer een duik in zee namen en een uurtje hebben liggen zonnen.
Onze laatste avond weer in het agriturismo gegeten.
Maaltijd afgesloten met cappuccino en espresso met limoncello:
Daarna alvast wat zaken ingepakt, want morgenochtend gaan we weer vroeg op pad om de huurauto in te leveren en terug te vliegen naar Nederland. Het was een prima fly-drivevakantie, met nadruk op drive, want in 7 dagen ruim 1800 kilometer gereden.