Van 18 t/m 25 september 2017 zijn we op Gozo en Malta.

We hebben een appartement op Gozo  in de plaats Razzett Ghasri.



Dag 1.

Een echte reisdag. Om 13:00 vertrokken vanaf huis. Auto op Schiphol afgegeven aan de valetparking en ingecheckt. Vliegtuig vertrok met 3 kwartier vertraging om 16:45 en landde om 19:30 op Malta. 
Stukje Gozo en Comino vanuit de lucht:
Daar vandaan met een klein gezelschap in een bus een soort dollemansrit over het eiland naar de ferry gebracht. Lopend aan boord gegaan. Ferry naar Gozo vertrok om 21 uur en deed er 20 minuten over.
Aankomst op Gozo:
En welkom op Gozo:
Ook daar werden we opgewacht door een chauffeur met een stokoude bus, die ons naar onze bestemming Razzett Ghasri bracht.
Morgen volgen er wel foto's van onze 3 etages hebbende woning.
Nu eerst bijkomen van deze lange reisdag.

Dag 2.

Na het ontbijt moesten we toch wachten totdat de auto zou worden afgeleverd, dus een goede gelegenheid om ons huis op de foto te zetten.

Het complex, wat een oude klooster was, vanaf de buitenkant:
Woonkamer:
Keuken:
Ons terras beneden:
1e verdieping, onze slaapkamer:
trap naar 2e verdieping waar nog een slaapkamer is: (die gebruiken we niet)
Nog een vide (donker!!) als je spannend wil slapen!
Rondom het huis, het balkon en de tuin:

Gisteravond laat ook nog wat sfeerfoto's vanaf onze tuin in het donker gemaakt:

De auto werd gebracht, een rode Ford Fiësta, en we reden meteen een mooie route uit het boekje.
De mensen op Gozo rijden 'aan de verkeerde kant', gevolg van jarenlang Engels kolonialisme.
Verder doet hun stijl van rijden ons terugdenken aan Palermo op Sicilië. Wie het hardst toetert en het brutaalst is, heeft voorrang.
Een rijstijl die Paul (als berijder van de auto) al gauw begon over te nemen.

Vanaf Ghasri naar de kust van Qbajjar waar de zoutvelden nog altijd worden gebruikt. Prachtig!

We reden langs eigenaardige zandsteenvormen, de meest opvallende heeft de vorm van een kleine vulkaan, daarachter staat de ruïne van een kasteel:
Doorgereden naar het vissersplaatsje Marsalforn en daar geluncht met voor Trudie een Goziaanse mezze en Paul ging terug naar de jaren 70 met een garnalencocktail!
 


Onderweg ook nog 2 bijzondere pandjes gefotografeerd, let op de bijpassend geschilderde bank!!
's Avonds gereden naar het helemaal op het uiterste puntje van het stadje Xlenti gelegen restaurant Ta Karolina. Tafeltje pal aan het water:
Trudie at een vers artisjokkensoepje en een French rack of Pork met vijgen en een portsaus:
Paul Paul had vooraf een portie mosselen met tomaten en knoflook:
en als hoofdgerecht een heerlijke uitgebeende geroosterde kwartel met thijm en eveneens een portsaus.
Prima gegeten.

Dag 3.

Lekker uitgeslapen vandaag en op ons gemak ontbeten met bacon and eggs.
Vandaag wilden we rijden naar het plaatsje Xewkija, daar staat enorme kerk die om een oude kerk is gebouwd door de inwoners van dat dorp.  
Het werk begon in 1951 en hij was klaar in 1971!!
De kerk van veraf:
En van dichtbij:

Een deel van de oude kerk (uit 1665) is bewaard gebleven en staat dus binnen in deze nieuwe kerk:
De koepel is 75m hoog en je kunt met een lift helemaal omhoog om van het uitzicht te genieten:
Een doorkijkje:
Trudie kwam een oude bekende tegen:
Op het kerkplein vond Paul een nieuwe moderne telefoon:
Doorgereden naar het plaatsje Xaghra waar we de Ta' Kola windmolen tegenkwamen.
Nog een leuk pandje kwamen we tegen onderweg:

Daarna gingen we op zoek naar een plek om te zwemmen maar de weg naar Rambla Bay bleek door werkzaamheden afgesloten en na een paar rondjes rijden en achteruit via een smal eng pad, waar Trudie niet alleen aanwijzingen gaf, maar tussendoor toch ook nog even dit pand op de foto wilde zetten: 

We dachten een nieuwe zwemplek gevonden te hebben: Dahlet Qorrot, de weg naar beneden naar de zee bleek soms een soort karrenpad te zijn:

Beneden aangekomen bleek het een veel te ruige zee en heel rotsachtig te zijn, niet erg geschikt om te zwemmen. Wel wat mooie plaatjes geschoten:

Schijnbeweging van Paul:
Hoog tijd om een lunchplek te zoeken! Dat werd het dorpje Qala, waar we bij het prima Italiaans tentje Ta' Vestru hebben gegeten.
Heerlijke gerechten! Voor Paul de spaghetti frutti di mare en voor Trudie de springroll met geitenkaas en allerlei fruit, sla en noten erbij:
Na deze heerlijke lunch op zoek naar een ander aanbevolen strand: San Blas Bay.
Er was niet helemaal met de auto te komen, die moest zeker 300 meter boven het strand worden geparkeerd, waarna je een heel steil pad naar beneden richting strand moest lopen.
We gingen op pad, maar halverwege besloten we toch om te draaien omdat het voor ons met onze brakke lichamen echt te steil en te vermoeiend was. Zeker als je dan na het eventuele zwemmen weer omhoog moest klauteren!
Uiteindelijk terug naar 'ons klooster' en daar lekker gezwommen in ons zwembadje:
's Avonds gegeten bij Brookies Restaurant aan de rand van Victoria (Rabat). Op weg ernaar toe getrakteerd op de achterkant van de Citadel van die stad:
Nadat we wat brood en antipasti kregen had Paul gekozen voor een 'speciality van het huis' een gegrilde flanksteak (bavette) en Trudie een bordje pasta met beefstripes, gorgonzola, champignons en asperges.
Weer terug naar ons huisje waar het nog lekker buiten toeven is en waar we dit verslag op ons terras getypt hebben.

Dag 4.
Op 21 september 1964 werd Malta (en Gozo) onafhankelijk van de Britten.
Dat vieren ze dus elk jaar op deze datum en het is dan een nationale feestdag. Dat was te merken. Veel drukker met verkeer op straat en veel winkels gesloten.

Vandaag gingen we varen!
Bij de haven van Mgarr  een bootje gehuurd van 12 tot 16 uur. Lekker de hele middag op het water.
Deze doen?
Het werd deze!
Volle kracht vooruit naar het eilandje Comino waar drommen cruiseboten vol toeristen ook naar toe gaan, met name naar de Blue Lagoon, die we dus maar overgeslagen hebben.
De matroos mocht ook ff aan het roer van de Kapitein zitten... ;)
Om daarna weer gewoon voorop te gaan zitten genieten en een duik in de zee te nemen en de grotten te bekijken!
Dat puntje is Trudie...
Onderweg een viskwekerij gepasseerd met heel veel meeuwen die wachten op een lekker hapje..
We bedachten te laat dat we wel flesjes water maar niets te eten bij ons hadden... maar gelukkig voeren we langs St. Mary's Bay en daar zagen we in de verte eettentjes. 
Dus voor anker gegaan en met geld in een plastic zakdoekenzakje van de boot, best nog een eindje naar die kust gezwommen om daar een biertje met een broodje worst te nuttigen.
Dit stuk moesten we zwemmen:
En de eettentjes dichterbij :
Na de lunch met wisselgeld op dezelfde manier teruggezwommen, en het geld even laten drogen in de wind!
Daarna helemaal om het eiland gevaren. Sfeerimpressie-filmpje:
En daarna weer teruggevaren om langs het meest zuid-oostelijke puntje van Gozo te varen.
Het was een heerlijk vaarmiddagje met ons privéjacht!!!!

's Avonds weer erg lekker gegeten aan het haventje van Xlendi bij restaurant The Boathouse.
Trudie had een uitgebeende kip gemarineerd met kruiden en yoghurt.
Paul had gekozen voor gegrilde calimari met een saus van basilicum, knoflook, sweet chili, zacht gegaarde uien en witte wijn.
Heerlijk!

Nu verder uitbuiken op ons terras waar het weer een keer windstil is en nu  (22 uur) nog steeds 23 graden is.
Het blijft afzien, zo'n weekje vakantie.

Dag 5.

Vandaag Malta bezocht, dus dat betekent met de ferry van Mgarr, Gozo oversteken naar Cirkewwa, Malta.
Van Malta naar Gozo was de overtocht gratis maar als je van Gozo naar Malta wilt betaal je voor auto met chauffeur 15.70 en een losse passagier is 4.65. 
Ons doel vandaag was de middeleeuwse stad Mdina op Malta.
Onderweg daarnaar toe het landschap (alleen nog velden met groente, rest is vrij kaal) en de bloeiende cactussen langs de weg, die worden gebruikt als afscheiding.
Malta is duidelijk nog meer dor en minder groen dan Gozo, waar het klimaat net iets vochtiger is.
Vanaf de weg zie je op een heuvel de oude vestingstad Mdina al liggen:
Het was erg druk met toeristen, de ingang van het stadje is een oude poort:
met een plattegrond ervoor:
Een aantal scenes voor de TV-serie Game of Thrones zijn hier opgenomen. Het stadje heeft inderdaad nog steeds die middeleeuwse sfeer.
Wat impressies van de smalle straatjes, echt middeleeuws met die gladde oude stenen en wat geveltjes. Ondanks de massa toeristen lukte het ons toch om wat stillere straatjes te bewandelen:
We lieten ons verleiden tot één van de Mdina Experiences: het verhaal over de Ridders van Malta. Dit was de entree:
Daar werden we door in middeleeuwse klederdracht gestoken meisjes voorzien van een audiotoer in het Nederlands, vervolgens werden we met een 3D brilletje in een klein bioscoopzaaltje met kerkbankjes gezet om daar te kijken naar een 3D film over de geschiedenis van Mdina en Malta. Zo'n 3D bril past ons allemaal:
Op zich wel leerzaam, het verhaal over de veelal gewelddadige geschiedenis van de nu nog bestaande Ridderorde van John, met ook uitleg over het Malteser kruis met de 8 punten.
Vervolgens werden we in groepjes van 4 personen de verdere experience doorgejaagd waar ons realistische taferelen werden getoond met bijbehorende verhalen en wapengekletter op onze koptelefoon.
Zoek de verschillen!

Op de terugweg op de ferry zagen we nog een parachute achter een boot hangen:

's Avonds naar Xaghra gereden om bij Restaurant Oleander te eten. 
Lekker buiten op het plein gezeten:
Voor het eerst een half flesje lokale wijn erbij genomen, een Ulysses Chenin Blanc.
Eerst als amuse een lekkere bruschetta:
Trudie at een ontbeende kwartel, die gevuld was met lokale vijgen en pistachios. Omhuld met parmaham en daarbij een portsaus.
Paul had gekozen voor een babylam. Stukken melklam die eerst geroosterd waren en daarna gestoofd in de eigen jus met rosemarijn.
Draadjesvlees (met veel vet) dat zo van het bot afviel.

Daarna weer met gierende banden terug naar ons klooster-onderkomen om dit verslag alweer vanaf ons terras te typen.

Dag 6.

Vandaag was de hoofdstad van Gozo aan de beurt: Victoria met de citadel. 
Vrijwel alle wegen en paden op Gozo leiden naar Victoria. De stad heette vroeger Rabat, wat Arabisch is voor 'de stad'. 
Op 10 juni 1897 ontving de plaats daadwerkelijk stadsrechten en werd de naam gewijzigd ter ere van het diamanten jubileum van de Britse koningin Victoria. In de volksmond wordt de stad echter nog steeds Rabat genoemd. In het centrum van de stad heb je It-Tokk (onafhankelijkheidsplein).
Massa's toeristen daar en natuurlijk ook veel souvenirshops:
Hoog boven de stad ligt op een heuvel de Citadella (Citadel). Een verdedigingsbastion die al in de Romeinse tijd gebruikt werd en in de middeleeuwen versterkt en uitgebreid werd om de Osmaanse troepen te weerstaan. Later werd de citadel verwoest en begin 17e eeuw werd met de wederopbouw begonnen tot aan 1855.
De toegangspoort:
Ook hier grote groepen met toeristen:
Maar met wat geluk en via stijl klimmende smalle straatjes kan je soms nog wat lege plekken vinden:
Impressies:
De ridders waren wel al modern en van alle gemakken voorzien:
Van bovenaf heb je wel een mooi uitzicht over de hele streek.
Daarna weer terug naar ons complex voor een heerlijke duik in ons zwembad.

's Avonds heel erg lekker gegeten bij het op Tripadvisor als nummer 1 in Victoria staande restaurant Patricks.
We zaten op de rand van binnen en buiten:
Allereerst een amuse, een kopje kokos-kerriesoep:
Daarna voor Trudie een superlekkere op houtskool gegrilde tournedos:
Voor Paul de zeeduivel-filet:

Daarna weer terug naar ons dorp Ghasri waar het jaarlijkse dorpsfeest met veel eten en drinken op het centrale plein in volle gang was:
Er was een lokale zangeres ingehuurd die er beter uitzag dan ze kon zingen. Enorm vals:
De ouwetjes hadden er ook veel plezier in:
Na dit hoogtepunt weer naar ons huisje om lekker op het terras bij nu nog 23 graden dit verslag te schrijven:

Dag 7.

Vandaag werden we gewekt door hevige onweersbuien, het kwam met bakken naar beneden!
Maar we wilden toch graag naar het Djerwa Point waar de Azure Window ooit was... zo zag ie er tot 8 maart 2017 uit:
Hij is nu helaas ingestort, maar desondanks is het nog een prachtig gebied daar.
Op zoek naar de ingestorte Azure Window, trotseerden we de laatste regendruppels...
Wat wel mooie luchten opleverde!
De eerste rotsen die we tegenkwamen heten Crocodile Rock en Fungus Rock.
Verder op zoek naar de overblijfselen van  Azure Window op het Dwerja point:
Watervalletje:
Filmpje van het watervalletje:

Trudie zocht de randjes weer op:
Even bijgekomen van de klauterpartij met een kopje koffie en vandaar uit zagen we de zogenoemde Inland Sea.
Ook wel Dwerja Lake genoemd, een duikersparadijs.
De beschermende ligging van het meer bleek een uitkomst voor vissers, ze bouwden er boothuisjes omheen:
Omdat het intussen helemaal opgeklaard en warm geworden was, hadden we zin om te gaan zwemmen in zee bij Masalforn, waar we eerder in de week geweest waren.
Helaas stond er teveel wind en was de zee te ruw en was er te sterke stroming om te zwemmen.
Na een lunch aan het water terug naar ons huisje om bij het zwembad een duik te nemen en nog even te relaxen in het zonnetje.

Ons laatste avondmaal genuttigd bij het als beste bekend staande restaurant van heel Gozo, Restaurant Country Terrace in Mgarr.
Prachtige plek boven de haven van Mgarr:
Eerst weer een bruschetta:
Daarna voor Trudie kalfsvleesrolletjes gevuld met buffelmozzarella, omhuld met parmaham en met een saus van gesmolten brie. Erg lekker:
Paul had een Nieuw Zeelandse  gegrilde tournedos:
Garnituur erbij:
Smullen:
Op de terugweg naar ons vakantieverblijf de auto volgegooid met diesel, want morgenochtend om 11:00 uur wordt de Ford Fiesta weer door het verhuurbedrijf bij ons opgehaald.
Bij terugkomst bleken we op ons terras een waakkat te hebben bij onze drogende zwemspullen en koffers: 
Morgen om 14:00 uur worden we  opgehaald bij het huisje om vervolgens weer in 2 etappes met de boot en een busje naar Valetta-airport te worden vervoerd.
Als alles meezit zijn we dan morgenavond rond middernacht weer thuis.