Dag 1 : Schiphol  Pisa  Montecarlo.

In herfstige regenbuien vertrekken we dinsdag 7 september naar Schiphol voor onze vakantie naar Toscane en Umbrië. Door een staking ergens in Frankrijk hebben we wat vertraging. Voor we op Pisa Airport kunnen landen, cirkelen we enige tijd boven zee. Als we het vliegtuig uitstappen is het zonnig en maar liefst 30 graden, een goed begin. We halen de huurauto op : een Fiat Panda, installeren onze eigen meegenomen TomTom en rijden naar de eerste slaapplek voor 2 nachten : Fattoria del Torro in Montecarlo.  Het blijkt een prachtig verblijf, helemaal in de Toscaanse kleur en sfeer. Lekker luxe en 's avonds blijken we met de neus in de boter te vallen : Al de hele week viert men hier het oogstfeest met happen, muziek, drank en vertier voor jong en oud. 's Avonds eten we garnalen, vis en konijn op een druk, warm, gezellig plein mét muziek.

Klik op de foto voor de foto's van dag 1



Dag 2 : Pisa en Lucca.

We beginnen de dag met regen. Na ons smakelijke ontbijt krijgen we een picknickmand mee, en de mededeling dat er die middag om 17.00 een wijnproeverij zal zijn. Goed vooruitzicht, maar éérst willen we naar die scheve toren van Pisa! Na ons bezoek aan Pisa eten we het broodje uit de picknickmand op onder een middeleeuwse toegangspoort in Lucca. Onderweg zien we veel moois, zetten ons kleine pandaatje  -die we de hele vakantie 'Pindaatje' zullen noemen door zijn omvang- op de foto. Eind vd dag lekker zwemmen en zonnen, wijnproeven met wat andere gasten en 's avonds eten we een niet zo geweldige pizza in een simpel tentje.

Schrik niet van de huishond, hij lachte naar ons :)

Klik op de foto voor alle foto's van dag 2.


Dag 3: Florence, Arezzo, Pietralunga en Gubbio

We staan op met prachtig weer! Na ontbijt op naar Firenze/Florence en de Ponte Vecchio. Op de tolweg omhoog heeft ons pindaatje moeite met klimmen, eenmaal in Florence rijden we 2 uur rond voor een parkeerplekje. Hordes mensen, waar we ons maar tussen proppen om al het moois van de stad en die beroemde brug af te kijken.... wat de functie precies is van de slotjeslijn is ons een raadsel maar het levert wel een leuk plaatje op. Net als de beelden die door de camera gezien ineens wel heel bijzondere kenmerken blijken te bezitten!

Het is ons echt te druk in Firenze, dus vrij snel in de pinda op naar lunch in een rustiger plaatsje : Arezzo. Tot nu toe Trudie's favoriete stadje, qua plein, qua lunch, qua sfeer, qua rust. De weg ernaar toe is kronkelig en prachtig. We hebben veel aan de TomTom die we vooral de binnenweggetjes laten aangeven, waardoor je vanzelf getrakteerd wordt op haarspeldbochten, stijgen en dalen door een gedeelte van de Apennijnen tot op 1100m.  In Arezzo is de bieb gevestigd in de oude gevangenis, heel bijzonder.

Van Arezzo naar ons volgende slaapplekje voor 2 nachten. Wat ons onderweg opvalt is dat er zo weinig veeteelt is. Eigenlijk alleen maar landbouw, wat wel prachtige plaatjes oplevert. Die kleuren en hoogteverschillen zijn adembenemend. Dan komen we aan in Pietralunga : In the middle of nowhere, stil stiller stilst. De boerderij is een oud verbouwd klooster uit de XIVe eeuw. We gaan terug in de tijd en het levert een beetje een cultuurshock op :)   's Avonds prikken we op de kaart een willekeurige plaats om te eten, aangezien er niets echt in de buurt zit. In het plaatsje Gubbio zit volgens ons 'Toscane' boekje een bijzonder restaurant. Er naar toe blijkt een dodemansrit, in het pikkedonker over de bochtige weggetjes vermoorden we bijna Bambi maar we vinden in het middeleeuwse stadje dankzij de TomTom het bijzondere restaurant. Oude sjiek, prachtig gesitueerd en heerlijk gegeten! Onderweg terug over de pikdonkere bochtige weg begint het ook nog te onweren en bliksemen, noodweer en ook een vosje wat over wil steken overleeft dit avontuur. Als we om 23.30 bij de boerderij aankomen is het nog een hele toer om ongeschonden in het pikkedonker op het juiste moment de trapjes naar de voordeur te bereiken, de familie ligt allang op 1 oor en dachten dat waarschijnlijk van ons ook....

Klik op de foto voor de foto's van dag 3



Dag 4: Pietralunga, Cita de Costella en Pasta maken met di Mama

Als we opstaan is het bewolkt en maar 18 graden. Het ontbijt op de boerderij is zeer biologisch, rechtsdraaiend mét oud brood en eikeltjeskoffie. Het Italiaanse ontbijt bestaat uit enkel zoetigheid met koffie, en daar moeten we aan wennen.... taarten en gebakjes genoeg.

Vandaag bezoeken we het kleine plaatsje Citta de Costella, wat we met een kronkelweggetje vol gaten en haarspeldbochten bereiken op ongeveer 780 meter hoogte. Onderweg komen we langs velden vol tabaksplanten waar het zonnetje wat net door komt mooi op schijnt. Het stadje is middeleeuwse vergane glorie waar alles om 13 uur echt op slot gaat en het leven stopt. Het contrast van de moderne roltrap naast een middeleeuwse muur is bijzonder. Er zijn nog 2 tentjes open waar we wat kunnen lunchen, verder is er weinig te beleven. Het pindaatje heeft moeite met de beklimming van de wel érg nauwe middeleeuwse straatjes waar amper een kinderfietsje door heen kan rijden. We begrijpen nu ook ineens de vele kleine 1 persoons-autootjes, genaamd Ape, die je hier overal ziet :)

Om 17 uur zijn we terug om pasta te maken met di Mama. We krijgen in een andere boerderij les van haar en haar dochter. De volgende dag heeft Trudie spierpijn van het kneden en rollen. Op de terugweg naar de boerderij waar wij verblijven maken we kennis met Rosa het varken, ze ligt lekker in het hooi te slapen. 's Avonds om 20 uur worden we verwacht om met zijn allen van het eindproduct te proeven. Het smaakt iets beter dan het ontbijt, maar het is wel erg gezellig om zo met zijn allen te eten.

Klik op de foto voor de foto's van dag 4



Dag 5: Perugia en Todi

Mooie dag vandaag, zonnig en 24 graden. Vandaag rijden we naar Perugia en doen de stadswandeling van noord naar zuid en terug uit ons Umbriëboekje. Je waant je op sommige plekken echt terug in de tijd als je kris kras door de stad op de wel hele kleine, smalle, pittoreske trappetjes loopt. We zien een trouwerij waar alle tot in de perfectie gestylde meelopende gasten al klappend achter het bruidspaar aanloopt. Op de trappen van het stadhuis zit de muzikant te wachten tot hij mag gaan spelen. Over contrasten gesproken :) De lunch is peperduur voor wat we krijgen, je moet bij sommige ristorantes dan ook het tafellinnen apart betalen!

Van Perugia rijden we lekker binnendoor, door mooi gebied, naar onze volgende slaapplek: een kasteel/ruïne Fiore di Todi. Als we op de plaats van bestemming aan komen rijden, weet je niet wat je ziet, práchtig, práchtig. We krijgen een hartelijk welkom met koffie en zoetigheid van een pittige dame met snerpend Italiaanse stem, wat haar de bijnaam Eucalypta di Fiore oplevert. Op de mooie de binnenplaats rennen kleine poesjes ons tegemoet en we vallen meteen als een blok voor deze plek.... later blijkt dat deze accommodatie het vooral van de buitenkant moet hebben, 's avonds heeft de inwonende familie een groot eetfestijn met bijbehorende kakofonie van Italiaanse stemmen en 's nachts houdt rioollucht ons uit de slaap. Het bed is matig en de douche eigenlijk ook. Maar het ziet er prachtig uit, dat dan weer wel :)

's middags gaan we Todi verkennen. De straatjes in Todi zijn heel stijl en we hebben moeite met de wandeling en het centrum helemaal bovenin te bereiken. Na een lekker wijntje op een terras met uitzicht op een gezellige antiekmarkt op het grote plein, besluit Paul de auto in zijn eentje te halen en naar boven te rijden, zodat oma Trudie zo in kan stappen... na enige tijd en een helse wandeltocht naar beneden voor Paul, bellen we met elkaar omdat Paul wel erg ver uit de richting is gelopen en geen plattegrond heeft meegenomen. Trudie besluit daarop naar Paul te lopen mét plattegrond, maar als je aan 3 personen vraagt welke kant je op moet mét kaartje in je hand en ze vertellen je allemaal een andere kant op te gaan besluit Trudie een Landrover aan te houden die hier wel bekend móet zijn, zo scheurt hij door de smalle straatjes. Deze aardige (lekkere..) italiaan biedt aan om de 2 dolende zielen bij elkaar te brengen en bovendien ook nog netjes bij de auto af te zetten. Grazie Mille Signor!!! 's Middags rusten we uit op de kamer en spelen we met de poesjes op de binnenplaats.

's Avonds keren we terug naar Todi om een hapje te eten, met een aanrader uit het Umbrië-boekje; Ristorante Jacopone. Het blijkt een ongezellig verlicht maar prima en lekker adresje, goed vlees met lekker veel truffel, wat we hier in Umbrië - hét truffelgebied-  veel tegenkomen. De fles en het glaasje voor de  limoncello na het eten komen uit de vriezer, mmmmm het engeltje over je tong als afsluiter.

klik op de foto voor de foto's van dag 5



Dag 6: Todi, Bolsena, Orvieto

We worden wakker gepiept door de kleine poesjes voor de deur, eenmaal buiten zien we dat het heerlijk warm zonnig is, al zo'n 26 graden en dat 's morgens vroeg... het ontbijt bestaat uit koffie, thee, zoetigheid en meloen. Het is zulk lekker weer dat we besluiten naar Lago die Bolsena te rijden, een meer niet ver van Todi. In het stadje Bolsena staat een soortgelijke ruïne als waar we in slapen en na koffie te hebben gedronken rijden we vóór het zwemmen in het meer eerst naar Orvieto. Weer heeft het pindaatje moeite met de bochtige weggetjes vol met haarspelden. Dan zien we de mooie stad bovenop een plateau. Eenmaal in Orvieto worden we verrast door een prachtig gebouwde kerk waar we vlakbij een lekkere lunch nuttigen.

Dan gaan we afkoelen in het prachtige grote meer bij Bolsena, tussen de vele campings aan het water vinden we dan eindelijk een voor publiek toegankelijk heel rustig stukje bijna privéstrandje, waar na enige tijd in alle stilte heel relaxed een witte watervogel (Ibis?) voorbij stapt. Idyllisch hoor :)  's Avonds eten we in Todi buiten op een terras bij een eenvoudige pizzeria naast een oude fontein een heerlijk pizza, waarvan we de helft die we niet op krijgen in een doggy-doos meekrijgen.

klik op de foto voor de foto's van dag 6



Dag 7: San Gimignano 

Vandaag voor de laatste 3 nachten alweer naar San Gimignano, in een lekker zonnetje bij 24 graden vertrekken we na hartelijke,  luidkeelse arrividerci-zoenen van Eucalypta di Fiori gekregen te hebben en de lekker volgedronken bolle buikjes van de kleine katjes voor de laatste maal geaaid te hebben. We verlaten de mooie regio van Umbrië om weer verder te gaan in Toscane.  Onderweg eten we als lunch de lekkere restanten van de pizza van de vorige dag op omdat we in het stadje Citta del Pieve geen lunchtentjes kunnen vinden. Óf ze bestaan niet meer, óf ze zijn dicht..... het is wel een klein schattig stadje, erg smalle straatjes, mooie doorkijkjes en veel Ape's. (die kleine karretjes voor 1 persoon met 1 voorwiel)

Als we Toscane weer inrijden bij Chiusi is het 26 graden en bewolkt. Op de km teller van de pinda zien we dat we rond lunchtijd precies 1000 km hebben gereden. Dan arriveren we bij het dorpje Pancole voor ons laatste logeeradres. Mooie locatie;  boerderij, heel ruim opgezet, overal zitjes, prachtig uitzicht, aardige eigenaresse en een heerlijk zwembad. Een poes, een oude hondenlobbes en een jong vief beest die alle vliegtuigen, helikopters en straaljagers die langs komen boos nablaft. Als we zijn ingechecked in de prima kamer, goed bed, maar oh weeeee wat een klein badkamertje gaan we op weg naar de plaats San Gimignano. Vanuit de verte lijkt het wel de skyline van Manhattan, maar als je dichterbij komt zijn het hele oude hoge middeleeuwse torens! Wát moet dat een hels (hand-) werk geweest zijn......

Wel wat massatoerisme zo hier en daar, en we vergapen ons aan de vele heerlijke lekkernijen in de kleine winkeltjes in de straten van San G. We drinken een lekker lokaal wijntje op een terras, op het plein met een grote waterput terwijl er dikke donkere wolken boven ons niet veel goeds voorspellen. We kopen een paraplu en in een enorme onweersbui rijden we terug naar de boerderij. 's Avonds komen we bij toeval terecht bij Ristorante Peruca. Jazzy muziek, enthousiaste eigenaar die ons verteld van de lokale wijn die heerlijk smaakt en in prachtige glazen wordt geschonken, goed gegeten en de gebruikelijke sambucca en limoncello bij de koffie krijgen we van het huis. Met een vriendelijke hand van de eigenaar lopen we voldaan en tevreden weer naar buiten, waar het inmiddels heerlijk rustig is geworden.

Klik op de foto voor alle foto's van dag 7



Dag 8: Op de scooter naar Volterra en San Gimignano

Op deze stralende dag waar het tussen de 22 en 27 graden gaat worden gaan we bij verhuurbedrijf Bruno Bellini (die naam alleen al, het lijkt wel een een operazanger) onze 2 scooters ophalen. We parkeren de pinda, passen de helmen,  en krijgen wat instructie, dan stappen we op onze Ferrari-rode bolides om te gaan genieten van een heerlijke rit. Het is even wennen in het begin in de vele bochten en stijgen en dalen op smalle weggetjes, maar al gauw genieten we met volle teugen van het vrije gevoel op deze stoere 125 cc zware scooters. We toeren naar Volterra voor de lunch, en het is maar goed dat we ondanks het warme weer, lange broeken en vesten aangetrokken hebben. Op de scooters is het fris, vooral als je 110 km per uur rijdt!!  :)  Hier in NL zou je een motorrijbewijs nodig hebben om er uberhaupt op te mogen rijden. Na we Volterra hebben bekeken sluit Trudie de poortdeuren.

Rond 15 uur toeren we weer terug naar onze boerderij om lekker een paar uurtjes bij het zwembad te genieten van de warme zon, daarna de scooters weer omgeruild voor de pinda en meteen ons dagelijkse vakantiewijntje gedronken op het terras van San G. waar we ineens zien dat we heel dichtbij de ijszaak zitten die al 4 jaar achter elkaar uitgeroepen is tot Wereldkampioen ijsmaken, en dat moet natuurlijk even geproefd! Als we teruglopen zien we het groepje druk pratende di papa's en di mama's weer op hun vertrouwde plekje zitten om toeristen te kijken... ze zitten op hun eigen meegebrachte stoeltjes lekker apies te kijken lijkt het wel :)

's Avonds eten we onze slechtste maaltijd van de vakantie in een soort vervallen vd Valk tent voor toeristen (verkeerd gegokt want van buiten was het een plaatje) met dito garnalensalade en kledders cocktailsaus, taai doorgebakken vlees met een kwak rucola. Jammer! Maar als we vragen om wat ijs voor onze wijn en whisky op onze kamer in de boerderij - daar is geen koelkast of tv op de kamer - krijgen we een enorme zak mee zonder dat er raar opgekeken wordt van ons verzoek. (Ik had inmiddels een genummerde fles heerlijke Vernaccia wijn uit San G. op de kop getikt die wel koud gedronken moet worden natuurlijk....)  Proost en Trusten!

Klik op de foto voor de foto's van dag 8


Dag 9: Siena

Verslapen! Alle 2 de wekkers op de mobiele telefoons bleven op onverklaarbare wijze stil..... dus na 10 uur pas een beetje op gang komen. Het is al wel heerlijk weer, de warmste dag tot nu toe het loopt op naar 30 graden. Vandaag willen we souvenirs, kadootjes en lekkers voor onszelf kopen dus op naar de grote plaats Siena. Waar we een prachtig schelpvormig plein aantreffen met een mooie fontein. Wel weer behoorlijk druk en erg warm. In een hoekje bij de kerk horen we de klanken van Vivaldi. Knap gespeeld op een accordeon. 

We wandelen door rustigere straatjes op zoek naar een lunchtentje. We zien een aantrekkelijk stil hoekje wat een champagnebar blijkt te zijn. Klinkt lekker voor een lichte lunch. We bestellen een wijntje van het huis en ei met truffel, niet wetende wat het eigenlijk is, we denken een omelet. Alles kost 8 euro, dus het zal best een aardig ei zijn... de wijn blijkt een bijzonder plaatselijk soort te zijn, perziksmaakje en een donker kleurtje en het ei is van een bijzondere gouden kip denken we, want als je de foto ziet en bedenkt dat het 8 euro p.p. kost fronsen we toch even de wenkbrauwen :) Als Trudie gebruikt maakt van het toilet en naar binnen loopt zie je dan ook meteen dat dit niet zomaar een 'lunchtentje' is maar een soort sjieke sterren cavabar... 

s Middags weer lekker relaxen bij het zwembad van de boerderij en nog even op specialiteitenjacht in San G. waar we ook weer lekker de middagwijntjes drinken... voor het laatst welteverstaan, want morgen weer naar huis! Bij een kaaszaak vinden we speciale Picorino gelegd in hooi (schapenkaas) die nog door moet rijpen, thuis in het donker. Ook hebben we een fles Limoncello gescoord. Het is maar goed dat we met het vliegtuig zijn en niet teveel mee mogen nemen! Met inpakken kan de koffer alleen nog maar dicht als Paul erop gaat zitten namelijk :)  We zagen ook nog enorme paddo's liggen, jammer dat ze niet mee naar huis konden.

s Avonds in een groot restaurant, best lekker gegeten dit keer en de jongen in de bediening leek zo sterk op Freddy Mercury, dat we iedere keer als ie bij ons tafeltje was geweest, zachtjes de Bohemian Rapsody neurieden :)  En ook bij dit restaurant kregen we alsof het de normaalste zaak van de wereld was een zakje ijs mee naar 'huis' voor de allerlaatste wijntjes en whisky van onze Toscane-Umbrië vakantie.

Het was een heerlijke rondreis door mooi Italië!

Klik op de foto voor de foto's van dag 9


Hieronder het filmpje van de accordeonist die Vivaldi speelt: