We hebben weer een weekje vakantie via Eliza was Here geboekt.
Dit keer gaan we van 28 mei t/m 4 juni naar het Griekse eiland Zakynthos, waar we weer een appartement en een auto hebben gereserveerd.

Het appartement is Kouros Hill bij de plaats Xirocastelo.

Dag 1.

We werden om 03:00 uur opgehaald door Taxi Ingrid, die ons in 20 minuten naar Schiphol vertrekhal bracht.
Toen we onze koffers in de automaat wilden inchecken, kregen we de melding dat we ons bij een grondstewardess van Transavia moesten melden. Dat kwam waarschijnlijk omdat er op de boardingpass van Paul stond dat hij extra medische bagage mocht meenemen. Alleen hadden wij die extra bagage in een klein koffertje voor in de cabine gepland en op de pass stond het als ruimbagage genoteerd. Het misverstand uitgelegd en toen mochten we door naar de security.

Daar werd Paul, ondanks alle medische verklaringen van de huisarts en de stomaverpleegkundige toch weer eruit gepikt om in een apart kamertje grondig te worden gefouilleerd en werd zijn stoma ook aan een nadere inspectie onderworpen. Gelukkig hadden wij onze cocaïnevoorraad elders verstopt.  ;)

De vlucht naar Zakynthos verliep heel vlot, want wind mee en dus na 2 uur 15 waren wij er al.
Bagage van de band gehaald en door naar de autoverhuurmaatschappij, waar we een Seat met wat storingen kregen toegewezen. Daarvan melding gemaakt en gevraagd naar een andere auto, maar die was niet voorradig en een upgrade zou 300 euro kosten. Dat hebben we dus maar niet gedaan.

Voordat we naar ons appartementcomplex, Kouros Hill, reden zijn we eerst naar een grote Lidl gegaan om wat noodzakelijke en lekkere spullen te kopen.
 
Ons appartement bestaat uit 2 grote slaapkamers met elk een eigen airco, een kleine keuken en een ruime badkamer en het mooiste van het appartement is het hele ruime balkon.

Nadat we een beetje gesetteld waren hebben we een rondje over het complex gelopen en bij de poolbar een lekker biertje gedronken.

Huispoes:
Omdat we nauwelijks geslapen hadden hebben we een heerlijke middagdut gedaan en daarna zijn we nog lekker in het zwembad gedoken (Paul gewoon stoer zonder zijn stoma te verbergen):

We gingen daarna een hapje eten  bij het boven op de heuvel gelegen Restaurant Agnadi.
 Vanuit ons appartement kunnen wij het zien liggen:
Typisch Griekse gastvrijheid met een fraai uitzicht:
Voorgerechten. Voor Trudie gebakken aubergine met olie en feta en tomaat en voor Paul de grote garnalen in een pittige tomatensaus.
Glaasje wijn erbij:
Hoofdgerechten. Voor Trudie de lokale Zakynthos beef en voor Paul souvlaki.
Daarna op het balkon van ons appartement nog een lekker bakje Nespresso gedronken totdat het te donker werd.

Dag 2.


Gisteravond kreeg Paul opeens het idee om een excursie te zoeken om schildpadden te spotten. Via Tripadvisor vonden wij een 3 uur durende boot-excursie en we konden zowaar daar al vandaag om 12 uur terecht. Het vertrekpunt was in het mega-toeristische plaatsje Laganas.
Allereerst natuurlijk ontbeten op ons grote terras.
In Laganas aan het einde van de weg moesten we via het strand door het water naar de boot met glazen bodem waden.
We voeren met een kleine boot met kapitein (en zo'n 13 andere toeristen) eerst langs een gebied in zee waar de schildpadden zwemmen.
Eenmaal als er een schildpad (Caretta Caretta) is gespot komen er allerlei andere bootjes ook op af. En dan was het wachten totdat er eentje z'n koppie boven water uitsteekt.



 Daarna voeren we door naar verschillende mooie grotten; de Marathonisi- en Kerigrotten en om het voorgebergte heen van de Capo Marathia. 
Trudie met Caprera-pet:

Kapitein aan het roer:



Bij de eerste grotten was ongeveer 30 minuten de mogelijkheid om te snorkelen, bij de Kerigrotten voeren we de grotten echt een stuk in, de grotten zelf en het water prachtig van kleur.


Daarna voeren we naar de Oasis-baai waar we voor een lunch en het zwemmen lekker een uur konden verblijven.
Heel commercieel lagen er ook wat horecaboten. Wij aten er een tuna-sandwich en dronken een desperado.

Trudie nam een lekkere duik in de Ionische zee:


Paul had intussen via Sunnycars geklaagd over de verkregen huurauto en werd na wat tegenpruttelen van de verhuurmaatschappij op Zakynthos gebeld dat we na de boottocht terug naar de lokale verhuurder konden gaan om een andere auto in ontvangst te nemen. Dat werd een vrij nieuwe en veel lekker rijdende witte Nissan Note:

Na ons gebruikelijke dutje gingen we op advies van Tripadvisor naar een restaurant dat pas een paar maanden open is: Babis Traditional Family Tavern in Vasilikos (12 minuten rijden vanaf ons appartement). 

Gerund door 2 broers en alles wordt vers zelfgemaakt.
Trudie nam de homemade Moussaka:
En Paul at de lamskoteletten:

Erbij een ijskoud biertje van de tap:


Dag 3.

Vandaag allereerst een stukje naar het Noordoosten van het eiland gereden. (Overigens is het eiland zo klein dat alles binnen 45 minuten te berijden is). We hadden uit een reisgids de plaats Pigadákia op het oog omdat zich daar een curieus folkloremuseum zou bevinden dat in 1995 is opgezet door een plaatselijke veehouder.

In het uitgestorven dorp staat een soort grote schuur die binnen en buiten vol staat met antiek, van huisraad tot landbouwwerktuigen die uit het hele dorp komen. Eenmaal daar aangekomen bleek er helemaal niemand aanwezig te zijn, maar konden wij toch door een open deur naar binnen om ons te verwonderen aan de enorme hoeveelheid bijzondere objecten. 





Na wat rondgekeken te hebben in de donkere schuur hielden we het voor gezien en reden wij verder naar de kustplaats Alykes, genoemd naar de daar aanwezige zoutpannen. Een populaire vakantiebestemming voor met name Britse toeristen vanwege de uitgestrekte zandstranden.
Op weg naar het strand is er een kleine rivier, de Skourtis rivier, die in de zee uitmondt. Deze rivier loopt langs de weg van Alykanas naar Alykes en heeft een mooie stenen brug die is gebouwd tijdens de Engelse bezetting.

Even verderop zijn er de zoutpannen, waar o.a. veel steltkluten doorheen waden en foerageren.

Vervolgens doorgereden naar het haventje van Alikanás, waar we geluncht hebben.
Lokale bewoner:


We aten pitabroodjes met varkens- en kipgyros en dronken daar verse jus d'orange bij.

's Avonds naar Vasilikos gereden om bij de Bananenbar Bananabeach in het restaurant te eten.

Grote 'hipstertent' met nogal harde muziek, maar wel prima eten.

Voor Trudie de gegrilde kippenborst met gegrilde groenten en zoete aardappelpuree:
Paul had (alweer) gekozen voor souvlaki. Dit keer maar liefst 3 stokken met gebakken aardappels, gegrilde groenten, pitabroodjes en tzatsiki:

Voordat we weer terug naar ons appartement terug reden nog een overzicht van bananabeach en een beginnende zonsondergang:



Dag 4.

Nadat we lekker uitgeslapen en ontbeten hadden op ons balkon met zeezicht zijn we naar het uiterste Zuidwesten van het eiland gereden, naar de plaats Keri. Een sfeervol authentiek  bergdorp waarvan een redelijk deel van de huizen nog stamt uit de periode van voor de grote aardbeving van 1953 en is dusdanig hersteld dat het stratenplan ongewijzigd is gebleven. Hierdoor heb je in Keri het gevoel dat je in een traditioneel dorpje beland bent.
Onze nieuwe vakantiewoning is ook bijna klaar:

Ook ons toekomstige huisdier wachtte al op ons:


De lichtgele Maagd Keriotissa kerk heeft een Venetiaanse klokkentoren en is in 1745 gerenoveerd.


Daarna doorgereden richting de vuurtoren, die wij vanwege Paul zijn gebrek aan conditie niet helemaal konden bereiken, maar wel gestopt bij een prachtig uitzichtpunt, Kaap Keri:

Turistas:


Doorgereden naar Limni Keriou, een klein havendorp.
Aan het haventje hebben we geluncht. Trudie met een spinazietaart en Paul met gegrilde calamares.

Het meer, waarnaar dit dorp is genoemd bevat in de zomer geen water, maar bij wijze van gimmick is er verderop de bron van Herodotus, waaruit zwarte pek tevoorschijn komt.



Terug bij ons appartement namen we een frisse duik in het zwembad en deden we daarna een dutje.

Voor ons avondeten wilden wij naar een visrestaurant met allemaal lovende recensies, Porto Roma in Vasilikos op een kwartier rijden afstand.
Eenmaal daar aangekomen bleek dat het hele restaurant was afgehuurd voor een bruiloft, dus helaas...
Vervolgens via Tripadvisor op zoek naar een ander restaurant in die omgeving en die bleek dus helemaal zonder gasten te zijn. Voor ons een reden om daar dus niet te gaan eten. Tenslotte maar op de bonnefooi binnen gestapt bij een taverne waar wel wat mensen zaten te eten, Lithies Taverna.
Gekozen voor de homemade gegrilde beefburgers. Voor Trudie met kaas en voor Paul zonder.

Terug naar ons appartement gereden om Trudies oudejaarsavond te gaan vieren.

Dag 5.

Vandaag was het Trudie haar 66ste verjaardag.



Nadat we alweer lekker hadden uitgeslapen en ontbeten op ons grote balkon wilde Trudie wel haar verjaardagspartijtje vieren op een minigolfbaan.
In Argassi vonden we de World Tour minigolfbaan:

Twee keer 18 holes. Wij mochten de blauwe baan spelen:






Ondanks dat Paul jarenlang gegolfd heeft, moest hij vandaag zijn meerdere erkennen in Trudie, die met 2 slagen voorsprong won.
De huldiging op het podium:

De rest van de middag doorgebracht met zwemmen, zonnen en dutten.

Om haar verjaardagspartijtje af te sluiten hadden wij gereserveerd bij een goed restaurant in Argassi.
Een verslag daarvan kan je HIER  vinden.
We werden na afloop van ons etentje getrakteerd op een prachtige zonsondergang. 


Dag 6. 
Vandaag, begonnen we weer met een lekker ontbijt met jus d 'orange en nespresso op ons terras met vervelend uitzicht:

We besloten om ook het uiterste noorden van het eiland (bij Kaap Skinari) te gaan verkennen en hadden daarvoor deze route gepland:

Onderweg kwamen we weer prachtige vergezichten tegen:
Onze eerste tussenstop met koffie deden we in het kustplaatsje Agios Nikalos:

Daarna reden we door richting de Noordpunt en vlak voordat we daar kwamen zagen we wat (toeristische) Griekse molens:


Uiteindelijk kwamen we inderdaad op het meest noordelijke punt van het eiland bij Kaap Skinari.
De vuurtoren:

Op de Noordpunt 2 oude ruïnes :)




Daarna doorgereden naar het plaatsje Volimes, dat uitgestorven bleek.
Dus maar weer via een tussendoorweggetje richting de oostkust.
Filmpje:

Onderweg kwamen we een cafeetje tegen met een mooi uitzicht, Mr. Rock:
Vandaar konden we helemaal kijken naar Alykes met de zoutpannen:
Eenmaal weer bij ons appartement een frisse duik genomen in het zwembad.

's Avonds gegeten bij een kleine taverne, Nikos, op de bijna uiterste zuidpunt van ons schiereiland in Porto Romano.

Allemaal vers en zelfgemaakt voedsel.
Voor Trudie een lokale worst met gefrituurde courgettes:

En voor Paul maar weer eens de souvlaki (de patat niet gebruikt):
Gewoon simpel lekker eten.

Er zat onder het dak een zwaluwennest en er werd constant heen-en-weer gevlogen en gekwetterd door die beessies:

Morgen onze laatste hele dag. Nog geen programma gemaakt.

Dag 7.

Onze laatste volle dag op Zakynthos. Op tijd opgestaan en ontbeten en toe naar Zakynthos-Stad (Zante) gereden omdat er volgens ons reisboekje een ochtendmarkt zou zijn.
Eenmaal aangekomen in Zakynthos konden wij die markt nergens vinden, maar maakten we wel kennis met de hele nauwe eenrichtingstraatjes van deze stad met overal langs de kant van deze straatjes geparkeerde auto's.
Ook wij waren op zoek naar een parkeerplaats en hadden uiteindelijk bij het einde van de boulevard geluk dat er net een auto van een parkeerplek afreed.
Auto geparkeerd en te voet (voor zover dat met Paul zijn beperkingen ging) verder de stad in.
Intussen kwamen we er achter dat we ook geen week van huis kunnen zijn zonder dat de regering valt... ;)
Even uitrusten op de boulevard:

We hadden geen zwemkleding bij ons, want anders had Trudie hier wel een duik in de zee willen doen:

Richting het stadhuis gewandeld, waar Trudie een interessante man tegenkwam.
(Andreas Vesalius, een Belgische arts en anatoom. Vesalius was een van de grondleggers van de anatomie. Geboren: 31 december 1514 in Brussel en overleden: 15 oktober 1564 op Zakynthos)

Naast het stadhuis bevind zich een oude kerk, de Agios Nikolaos Molos, de oudste Venetiaanse kerk (uit 1561) van het eiland.

We zijn heel even binnen gelopen om wat fresco's te bekijken.

Geen kaarsje gebrand door ons, de atheïsten.

Daarna nog wat door de stad geslenterd en Trudie wilde per se even met het thuisfront bellen:
Op een terras dronken wij vers geperste jus d'orange en een aardbeienmilkshake:

Straatje onderweg:

Op de terugweg langs de boulevard troffen wij dit tafereel aan:

Op de terugweg naar ons appartement hebben we bij een klein barretje (Thomas en Elena) langs de weg een biertje en en tosti genuttigd:




Eenmaal terug namen we nog een laatste duik in het zwembad en deden we nog een middagdutje.


Ons 'laatste avondmaal' aten wij Dopia House.
Dopia is een premium extra vergine olijfolie die verrijkt is met een unieke mix van kruiden, waardoor het de perfecte olijfolie is voor liefhebbers van een rijke, aromatische smaak. Deze olijfolie biedt een subtiele maar krachtige kruidenaroma.
Het restaurant is dus ook daarnaar genoemd, met name naar de stokoude olijfboom:

De taverne wordt gerund door een heel aardige familie en er klinkt voor de verandering eens een keer geen playlist met eindeloze Griekse volksmuziek.
We kregen (gratis) brood van het huis met daarbij een heel klein flesje van die overheerlijke olijfolie:

Trudie koos voor de huisgemaakte gehaktballetjes:

En Paul had de mosseltjes in een saus van ouzo en rozemarijn:

Na afloop kregen we, van het huis, een bakje met bolletjes frisse granita:

Omdat we de olijfolie zo lekker vonden smaken vroegen wij de eigenaar om een blikje ervan voor ons te vullen:
Die gaat dus mee naar huis:

Daarna in ons appartement alvast de koffers een beetje ingepakt om morgenochtend vroeg te vertrekken en de auto weer in te leveren.

Al met al, ondanks soms wat lichamelijke beperkingen van Paul, een heerlijke ontspannen week vakantie.