Van 23 t/m 31 mei vieren we vakantie in Luxemburg.
We hebben bij EuroParcs Kohnenhof in de plaats Eisenbach een chalet gehuurd.
Dag 1.
Voornamelijk een reisdag, want het is toch wel bijna 5 uur rijden vanaf Bloemendaal naar het vakantiepark.
Onderweg, ergens in Zuid-Limburg, een tussenstop gemaakt en daar (erg culinair verantwoord) een broodje warme gehaktbal en een broodje omelet met spek genuttigd:
Omdat we pas om 4 uur in ons huisje terecht konden hebben we een uurtje doorgebracht in Clervaux, waar we het plaatselijke Chateau hebben bezocht:
Daarna doorgereden naar het vakantiepark en ingecheckt en op ons gemak alles uitgepakt en buiten op onze veranda met uitzicht op de Our ons (zelf meegebrachte) avondeten gegeten. We waren te moe en onze ruggen deden teveel pijn om nog een uitgebreide wandeling over het terrein te doen. Dat bewaren we voor morgen.
Impressie van ons huisje, gelegen aan de rivier de Our. Aan de overkant van dit riviertje ligt Duitsland.
Avondeten:
Dag 2.
Voor ons ontbijt haalde Trudie verse broodjes bij de receptieshop.
Daarna richting Luxemburg-Stad gereden, waar we een plek in een Hop-on Hop-Off bus hadden gereserveerd.
Parkeren in het centrum van de stad bleek erg lastig en vrijwel overal waren werklieden bezig met onderhoud aan de straten.
De rondrit bracht ons langs allerlei mooie oude en nieuwe architectonische plekken van de stad.
Er wordt echt volop gebouwd in Luxemburg. Soms leek het wel 1 grote bouwput.
Op deze foto is het Station en de nieuwe tram te zien. En natuurlijk weer bouwvakkers:
Het Europese centrum:
De gare (station):
Paul had, zoals vaker in buitenland, weer zijn eigen bakkerszaak:
Vanaf het station gelopen naar de Plece de Paris en daar als lunch wat tapas gegeten:
Daarna doorgelopen naar een bijzonder bankgebouw, waar ze onder het gebouw kunst tentoonstellen in een 380 meter lange tunnel, 15 meter onder de grond.Onder andere een permanente tentoonstelling met foto's van Edward Steichen:
Daarna met veel (4) files weer naar ons kamp (...) gereden, een tukkie gedaan en begin van de avond bij een echte Italiaanse pizzeria in Hosingen gegeten.
Gezien onze kleine magen hadden wij gekozen voor 2 piccolo-pizza's, Trudie een pizza Mondo met tomaat, mozzarella, rucola, prosciutto en Parmezaanse kaas.
Paul had een pizza frutti di mare met garnalen, mosselen en inktvis.
Ondanks de kleine porties was het toch nog te veel voor ons en hebben we elk een halve pizza meegenomen naar ons chalet.
Op de terugweg nog een foto gemaakt van de Our, vlakbij ons huisje.
Dag 3.
Vandaag een dagje Vianden en omgeving. Eerst weer een 'onderweggetje' van de Our:
Bij Vianden zijn we met de stoeltjeslift naar boven gegaan:
Uitzicht vanaf het hoogste punt:
Om weer met de stoeltjeslift naar beneden te gaan meld je je bij dit bord, waar de vertaling vanuit het Luxemburgs naar het Nederlands niet helemaal gelukt is:
Terug naar beneden heb je een mooi uitzicht op een dam:
Daarna doorgereden naar kasteel Vianden (oorspronkelijk gebouwd in ca.400 en daarna diverse keren versterkt en van meerdere etages voorzien). Binnen de gebruikelijke taferelen die je eigenlijk wel in alle kastelen aantreft:
Waterput, 54 meter diep:
Eenzame ridder:
Voor onze (late) lunch doorgereden naar het plaatsje Diekirch. Ze hebben daar wat met ezels...
Lunch (met een lokaal biertje) bestond uit een croque monsieur:
Lokale mus hield de wacht bij een zwaluwnest:
De parkbeheerder van ons verblijf heeft een deal gemaakt met het grootste zwembad/wellnesscentre van Luxemburg (10 minuten van ons huisje). Met een speciaal polsbandje mag je daar elke dag gratis maximaal 2 uur gebruik van maken. Ons leek het wel lekker om even een paar baantjes te zwemmen:
's Avonds hadden we op aanraden van diezelfde beheerder gereserveerd bij een restaurant waar ze op open vuur koken. Wel een beetje in 'the middle of nowhere' gelegen en via hele kleine kronkelweggetjes daar aangekomen.
Paul had gekozen voor een 250 gram zware cote du boeuf en Trudie nam genoegen met een schnitzeltje (...) met paddenstoelensaus:
Dag 4.
Vandaag rustig aan gedaan. Begonnen met een wandeling over het terrein en even verderop de brug over de Our overgestoken naar Duitsland om daar ook te wandelen.
Een kwikstaart bij de Our voor ons huisje:
Daarna zijn wij weer richting Diekirch gereden, omdat daar volgens ons reisboekje zich een Duivelsaltaar (Deiwelselter) zou bevinden. Het betreft een merkwaardig bouwsel uit 1892, gemaakt van rotsblokken van een grafmonument.
De weg er naartoe was erg lastig te vinden. Ook de lokale bevolking die wij er naar vroegen keken ons met verbaasde ogen aan, want hadden er nog nooit van gehoord.
Uiteindelijk kwamen wij een heel eind in de richting via eerst een smalle weg en even later een steil soort ezelspad omhoog. We zijn uitgestapt en hebben nog wat in het bos gezocht, maar nergens een altaar te vinden. :(
Aan het einde van dat pad was er geen enkele mogelijkheid om te keren, dus moesten wij hetzelfde pad achteruit rijdend weer terug. Dat bleek geen eenvoudige opgave met allerlei bochten op het smalle pad met aan de ene kant prikkeldraad en aan de andere kant scherpe struiken.
Gevolg: een paar krassen op de lak van de auto en een oververhitte koppeling en remmen...(een streek van de duivel??)
Het altaar zou er zo moeten uitzien (foto van Internet):
Het 'ezelspad' van bovenaf gezien:
Doorgereden naar de 'favoriete' winkel van Trudie (not): een enorme Cactus-supermarkt en daar wat eten voor de komende 2 dagen gekocht.
WWeer terug bij ons chalet geluncht met het restant pizza van eergisteren en een salade:
De rest van de middag rustig aan gedaan, wat gelezen en Trudie nog wat gewandeld, terwijl langzaam het hele terrein volliep met allerlei (Pinkster)weekend kampeerders.
Dat gaat wel een beetje ten koste van onze rust en het uitzicht op de Our:
Als avondeten maakte Paul patatas bravas, frikadeller en gekookte asperges met Hollandaisesaus.
Dag 5.
Wij hadden bedacht om vandaag de zogenaamde 7-Kastelenroute te gaan rijden. Een tocht die begint in het plaatsje Koerich en dan via 7 kastelen en een tocht van 27 kilometer over mooie kronkelige wegen en langs burchten/ruïnes ons zou brengen naar de plaats Mersch.
Het begon meteen al goed, want in Koerich bleken we de eerste ruïne straal voorbij gereden te hebben, dus met hulp van Google-maps werden we via een rondje snelweg en binnenwegen opnieuw naar Koerich geleid.
Daar vonden we inderdaad de overblijfselen van kasteel Grevenburg:
Daarvandaan gingen we op pad naar ons tweede kasteel in Sept-Fontaines. We vonden het wel wat vreemd dat dit een heel stuk rijden was en uiteindelijk kwamen we inderdaad aan bij Sept-Fontaines, alleen... het bleek de verkeerde plaats met dezelfde naam te zijn als degene die wij zochten. Dit Sept-Fontaines bleek een voorstad van Luxemburg-Stad te zijn toen wij achter onze vergissing kwamen, namelijk dat het andere Septfontaines (aan elkaar geschreven dus) heel ergens anders lag.
Weer door die vreselijke opgebroken hoofdstad met veel stoplichten gereden om vervolgens toch (anderhalf uur later!!!, vanwege ook nog wat afgesloten wegen) uit te komen bij het kasteel Septfontaines. Deze hebben we alleen even van onderaf gefotografeerd omdat we er niet bij konden komen:
In het plaatsje Septfontaines heb je de dorpsfontein die door 7 verschillende bronnen wordt gevoed:
Daarna door naar de burcht van Ansembourg gereden, alleen ook daar konden we vanwege een afgesloten weg niet bijkomen(...). Beneden in het dorp vonden we wel het Kasteel Ansembourg, die nu privé bewoond wordt door een Graaf. Normaal gesproken kan je wel op de binnenplaats komen, maar helaas... de Graaf bleek voor later vandaag een feestje te hebben georganiseerd en dus mochten wij niet naar binnen. Dus ook maar alleen van buitenaf gefotografeerd:
Vervolgens door naar het volgende kasteel in het plaatsje Hollenfels. Ook daar wat afgezette wegen, maar via een omweg er toch gekomen:
Dit is dus wat Paul bij die deur stond te lezen:
Ja..., het was dus zo'n dag.
Om de 7-kastelenrit af te sluiten toch naar Mersch gereden. Hetgeen daar een kasteel wordt genoemd blijkt tegenwoordig dus het stadhuis te zijn:
Bij onze parkeerplaats kwamen we dit bronzen drakenbeeld tegen (volgens een legende werd er hier ooit een draak geboren) :
Tegenover het kasteel/stadhuis staat de kerktoren van de gesloopte St. Michaelkerk met een ui-vormig dak. Dat deze toren er nog staat is te danken aan Anna Paulowna, de Russische echtgenote van Willem ll, omdat het dak haar deed denken aan de kerken in haar geboorteland.
Vierenhalf uur na ons vertrek waren we dus aan het einde van deze route gekomen. De 27 kilometers bleken er wel wat meer geworden...
Beetje duf geworden van al het rijden besloten we dat het wel tijd werd voor een frisse duik, dus zijn we doorgereden naar het zwembad waar we eerder deze week ook al waren en hebben we daar nog heerlijk gezwommen.
's Avonds op de veranda 2 door een traiteur gemaakte magnetronmaaltijden gegeten. Voor Trudie risotto met wilde paddenstoelen:
En voor Paul een Chinese noedelmaaltijd met veel garnalen:
