Ondanks het slechte gezondheidsnieuws dat Paul recent te horen kreeg, gaan we toch van 19 t/m 26 september 2023 naar het Griekse eiland Karpathos, waar we al maanden geleden via Eliza was Here, weer een huisje hadden gehuurd. Het complex, Incognito Luxury Villas bij Arkasa, is splinternieuw en pas vanaf april van dit jaar geopend.
Bij ons huisje hebben wij ook een privé-zwembad.


Dag 1.

Om 04.25 stond Taxi Ingrid voor onze deur om ons naar Schiphol te brengen. Daar werden we om 4:45 bij vertrekhal-1 afgezet (waar we onze bagage moesten afgeven). Alleen bleek de ingang van vertrekhal-1 en ook die van vertrekhal-2 dicht te zijn. Uiteindelijk moesten we met een massa mensen eerst buitenom naar vertrekhal-3 lopen om vervolgens binnendoor in een lange file helemaal weer terugkronkelen (Eftelingmethode rijen) naar vertrekhal 1, waar het een enorme chaos was omdat de zelf bagagedrop-off apparaten een storing hadden. Het vooraf online inchecken van ons had dus geen zin gehad. Iedereen moest dus via lange rijen gewoon bij een grondstewardess de ruimbagage afleveren. Uiteindelijk, na anderhalf uur in de rij staan, konden we onze bagage afgeven en door naar de security. Daar bleken de rijen vrij snel op te lossen zodat we om 6:20 daar doorheen waren. Tijd voor een kop koffie of een boek kopen in een kiosk bleken we niet meer te hebben, want we moesten boarden. Het vliegtuig zou namelijk om 6:50 vertrekken.

Vlak voor de oorspronkelijke vertrektijd meldde de captain ons dat we wat vertraging zouden gaan oplopen, want vanwege de chaos met de bagage in de vertrekhal waren lang nog niet alle koffers aan boord.
Daarna meldde de captain zich opnieuw, want het benodigde voertuig die het vliegtuig een push-back (achteruit) zou geven was niet beschikbaar, maar we waren wel de eerstvolgende in de wachtrij. Even geduld dus nog.
Net op het moment dat we met al een half uur vertraging op gang zouden komen, bleek dat er een passagier onwel was geworden. Die werd eerst in het vliegtuig behandeld, maar uiteindelijk werd er, in overleg met hem en zijn vrouw besloten dat ze van boord zouden gaan.
Dat kon niet zomaar, dus eerst kwam er marechaussee aan boord en vervolgens kwamen er wat ambulancemedewerkers. Uiteindelijk is de arme man met zijn vrouw van boord begeleid, maar... nu moesten we opnieuw wachten, want hun 2 koffers moesten in het bagageruim gezocht worden en van boord gehaald worden.
Dat is uiteindelijk gelukt en na dat er een voertuig beschikbaar was voor de push-back mochten we dan uiteindelijk om 8:15 (dus met anderhalf uur vertraging) vertrekken.

De piloot meldde zich daarna opnieuw om te vertellen dat hij, vanwege de vertraging en de drukte in het vliegruim, toestemming had gevraagd en gekregen om van de oorspronkelijke route af te wijken, maar dat zou dan ook wel weer wat extra vertraging opleveren.

Uiteindelijk zijn wij via Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland en Kroatië, terug naar Italië en vervolgens over de zee via Kefelonia, Kreta en Santorini (zie de foto hieronder)
toch naar Karpathos gevlogen waar we i.p.v. lokale tijd 11:15 uiteindelijk om 12:40 konden landen.
Trudie heeft nog geprobeerd een foto van Karpathos te maken vlak voordat we gingen landen:
Bij Hertz ons huurauto opgehaald (een witte Nissan Micra)
 en doorgereden naar de plaats Arkassa, waar onze villa zich bevind. Eerst bij een lokale supermarkt wat boodschappen voor de aankomende dagen ingeslagen en vervolgens met enig zoekwerk, via een soort karrenpad terecht gekomen bij ons mooie huisje, waar we enthousiast en vriendelijk werden ontvangen door eigenaresse Lina, die ook nog een fles wijn voor ons had klaargezet.
Ondanks de aangename temperatuur van 27 graden hadden we wel te maken met een hele flinke westenwind met windvlagen tot wel 90 kilometer per uur.
Koffers uitgepakt en meteen maar een duik genomen in ons privé-zwembad, die we opgeleukt hebben met een unicorn:

Trudie heeft ook nog een filmpje gemaakt van ons huisje:
Op aanraden van Tripadvisor hebben ons avondeten genuttigd bij Kedros Tradional Greek Cuisine in  Finiki (9 minuten rijden van ons huisje).
Voor Trudie werd het een heerlijke huisgemaakte moussaka:

En voor Paul natuurlijk (zoals altijd de eerste avond in Griekenland) een souvlaki:

Dit restaurant werd niet alleen aangeraden vanwege het traditionele Griekse eten, maar vooral omdat er een spectaculaire zonsondergang is te zien:

Terug bij ons huisje nog even buiten genoten van ons verlichte zwembad:


Dag 2.
Na een nog steeds stormachtige nacht werden we vanmorgen om 06:00 gewekt door onze lokale wekker, die op 50 meter van onze achtertuin woont:
Meteen uit bed  een skinny dip in ons zwembad genomen om verder goed wakker te worden.
Na het ontbijt reden we onderlangs over de kustweg en over een hoge berg richting Karpathos-Stad (Pigadia). Vanwege de wind is Karpathos een ideaal eiland voor windsurfers. Die zie je dus ook veelvuldig:
Onderweggetje:
In Pigadia zijn we eerst richting de haven gelopen (ons toekomstige huis is nog in aanbouw...)
Daarna lekker een bakkie koffie op een terras:
Vervolgens bezochten we nog het plein waar het enige gerechtsgebouw van heel Karpathos is:
Op de terugweg naar Arkassa namen we een andere route, die ons door het sprookjesachtige bergdorp Menetés leidde:
Op de terugweg konden we van bovenaf ook ons villacomplex zien liggen. Ons huis is het derde huisje van rechts:
Vlakbij ons huis je heb je het mooie zandstrand Agios Nikolaos  met een vrij ruwe golfslag. Daar lekker op een strandbedje gelegen en in de woeste zee gezwommen:
Bij het strandtentje van Agios Nikolaos een hapje en een drankje genomen:
Uitzicht vanaf het terras:
Teruggekomen bij ons huisje natuurlijk ook nog even een duik in ons eigen zwembad genomen, waarbij Trudie het drijfvermogen van onze unicorn wilde testen:
's Avonds naar 'het einde van de wereld' gereden, naar de taverne Agios Theodoris, 11 minuten ten zuiden Arkassa. De weg houdt daar letterlijk op bij een heel klein kerkje:
Rechts daarvan bevindt zich de taverne met vis- en zeevruchten op het menu, maar ook een paar losse dagschotels.
We begonnen met een lekkere Griekse salade:
Trudie had voor de dagschotel met aardappelen, barli en varkensvlees uit de oven gekozen (de foto's hebben helaas een wat groen/gele uitstraling door de weerkaatsing van groene lampen boven ons):
En voor Paul werden het een paar heerlijk gegrilde grote garnalen:
Een mooie afsluiting weer van onze dag:
Na het schrijven van dit dagverslag nemen we, als het eten weer allemaal gezakt is, misschien nog een duik in ons verlichte zwembadje.

Dag 3.

Nadat onze buitenwekker (de haan) ons vandaag al om 5:30 probeerde wakker te kraaien, hebben we toch nog tot 9 uur doorgeslapen en meteen daarna een skinny dip in ons zwembad gedaan.
Rustig aan ontbeten en om 11 uur vertrokken voor een rit naar het ruige Noorden, naar het dorp Olympos.
Een rit van in totaal 47 kilometer, waar we uiteindelijk anderhalf uur over hebben gedaan. Enorme kronkelige bergwegen.
Een paar onderweggetjes van die rit:


soms best wel gevaarlijk:

Uiteindelijk kwamen we aan bij het dorp Olympos:
Het dorp Olympos was tot 1978 alleen via een bergpad met de buitenwereld verbonden. Nu er een betere weg naartoe gaat is het dorp een mega-toeristische attractie geworden.
Met busladingen vol komen de toeristen er naartoe en de hoofdstraat die door het dorp slingert bestaat vrijwel alleen uit souvenirwinkeltjes, café's en terrassen.
Oudere vrouwen in het dorp lopen nog steeds in streekdracht.
Trudie hielp een vrouw in streekkleding de afgrond in...
Vrouw die hoofddoeken versierde wilde wel even voor ons poseren:
Andere vrouw liet ons in een originele woning/annex souverniershop haar interieur zien, inclusief familieportretten (zoek de fotograaf...):

Wij besloten van de toeristenstraatjes af te wijken en de achterkant van het dorp te bekijken om daar wat meer originele straatjes, gebouwen en ornamenten tegen te komen:
Vlakbij de dorpskerk een kopje koffie gedronken:
Kerkje met begraafplaats:
Daarna weer over dezelfde lastig te berijden weg naar het Zuiden afgezakt tot bij het vissersplaatsje Lefkos, waar we een heerlijke duik genomen hebben in een hele kalme zee:
Terug bij ons huisje nog een lekkere duik in ons eigen zwembad genomen. Het drijfvermogen van onze unicorn is nog steeds prima:
Voor ons avondeten zijn we naar het naburige havenplaatsje Finiki gereden, waar we gegeten hebben op het terras van Taverne Mama Cuisine:
Ons uitzicht vanaf het terras:
Trudie at een kipgyros:
Paul had gekozen voor de gegrilde calamaris:
We kregen daarna nog van het huis elk een glaasje ouzo:
En ook vandaag was bij Finiki een mooie zonsondergang te zien:

Dag 4.
Dag 3 kreeg nog een vervelend staartje, want gedurende de avond werd Paul steeds beroerder en besloot hij vroeg zijn bedje op te zoeken. Het bleek dat Paul een voedselvergiftiging had opgelopen en de rest van de nacht bracht hij grotendeels op het toilet door. Daarbij kwam meteen een minpunt van ons huisje naar voren. De slaapkamer bevindt zich boven en op die etage is geen toilet, dus elke keer in het donker 2 stenen trappen af in de hoop dat het toilet op tijd gehaald werd. Details zijn vast wel bekend. Doorwaakte nacht dus en de rest van deze dag een slappe vaatdoekgevoel. Veel water gedronken en steeds dutjes gedaan.

Toch zijn wij naar Menetés gereden.
In Menetés de kunstwinkel Bonendis Art met allemaal handgemaakte sieraden en andere zaken bezocht:



Daarna doorgereden naar de Oostkust naar Amoopi Beach, waar we lekker in zee hebben gezwommen en Paul vooral op een ligbedje onder een parasol in de schaduw verder heeft liggen slapen.
Trudie maakte nog een wandeling richting de rotsen en nam daar een selfie:

Eenmaal terug bij ons huisje een duik in ons eigen zwembad genomen en vervolgens weer 2 uur (...) geslapen voordat we in Arkassa een hapje gingen eten bij Taverne Parthenon.
We namen een shared plate Kontosouvli, dat is langzaam aan het spit gegrild varkensvlees met tomaat, patat en tzatziki.
Daarna kregen we van het huis elk een mini chocolade magnum:
Ook hier weer een fraaie zonsondergang:
De rest van de avond blijven we het rustig aan doen, in de hoop dat Paul zich morgen alweer wat beter gaat voelen.

Dag 5.

Gelukkig voelde Paul zich vanmorgen stukken beter en begonnen we de dag weer met een duik in ons zwembad.
Na het ontbijt zijn we richting Mesochori gereden. Het was vandaag 30 graden en veel verkeer kwamen we niet tegen.  Op de hele weg naar Mesochori, 24 kilometer, waar we 37 minuten over deden, kwamen wij 9 tegenliggers tegen.
Mesochori ligt halverwege het eiland (Meso= midden Chori= dorp) bestaat uit kubusvormige witte huizen en is voor auto's afgesloten. Je moet een heel eind naar beneden lopen alvorens je in wirwar smalle straatjes, steegjes en trappen terecht komt. Oude, vervallen en nieuwe huizen staan door elkaar.
Overzicht van boven:
Ons startpunt voor de wandeling:
Hele steile weg naar beneden, waar iemand net water had gesproeid...gevolg: Paul gleed uit en kwam ten val.
Oude en nieuwe huisjes door elkaar:
Wandelaarster in het ultradrukke centrum (...)
Granaatappelboom:
Nadat we, hevig transpirerend, weer naar boven waren geklauterd vonden we wel dat we een drankje hadden verdient. Het werden ijskoffies (frappé)
Op aanraden van ons reisgidsje gingen we vervolgens dwars over het eiland naar een, volgens hen, mooi strand, Apella.
Van bovenaf gezien:

Met veel moeite de auto op een plekje kunnen parkeren en daarna begon alweer een klauterpartij naar beneden over rotsen en stenen:
Het strand  lag wel mooi in een baai en werd omringt met rotsen in het water, maar het bleek dus een kiezelstrand te zijn en geen zandstrand. Gelukkig hadden wij ook onze waterschoenen bij ons en konden we wel even een verfrissende duik nemen:

We zijn niet al te lang op dat strand gebleven en zijn weer over een andere kronkelweg, via het hoogste dorp van Karpathos, Othos en via Pyles naar ons huisje in Arkassa gereden.
Onderweg nog lekker even meegezongen met een recente hit op een Israëlische radiozender:
Bij ons huisje nog weer een lekkere plons in ons eigen zwembad genomen.

's Avonds weer naar het haventje van Finiki gereden om bij Ristorante Delfini te eten.
Paul dook de keuken in om zich door de eigenaar de verse vis te laten aanwijzen.
Hij koos voor een Skaros vis. In het Nederlands heet die vis een papegaaivis, die hij op de huid liet grillen.
Trudie ging voor 2 voorgerechten.
Aubergine met tomaat en feta uit de oven:
En met gehakt gevulde uien uit de oven:
Intussen kwam de lokale kattenvoerder van Finiki ook in actie:
Paul kreeg bij zijn visgerecht ook opeens wat extra aandacht van een nieuw vriendje:
Tenslotte kregen we van het huis nog wat druiven en een glaasje mandarijnlikeur:
Dit keer geen zonsondergang als afsluiting, maar de reflectie daarvan op de heuvels bij het haventje:

Dag 6.

Vandaag een echte rustdag genomen. Maar eerst moeten we nog even kwijt dat we gisteravond, nadat wij ons verslag hadden geschreven, op ons terras bij het zwembad bezoek kregen van een moederpoes met 4 hele kleine kittens die nog bij haar dronken.

Nadat we vanmorgen lekker hadden uitgeslapen en onze gebruikelijke skinny dip in het zwembad hadden genomen, zijn wij na het ontbijt naar het dichtstbijzijnde strand gereden. Agios Nikolaos Beach, op 4 minuten rijafstand. Daar waren we de eerste dag ook al geweest, maar toen was er, vanwege de hele harde wind, niet veel aan. Vandaag was het 30 graden en stond er een milde zuidenwind, waardoor het prima te doen was.

We hebben lekker allebei een houten ligbed met goede matras genomen en die onder een parasol in de schaduw gezet.
Een paar keer een heerlijke duik in het ultra schone en lekker warme (27 graden) zeewater genomen.
Later in de middag op het terras van de taverne bij het strandje elk een eigen ander merk bier gedronken en een pizza Margherita gedeeld met elkaar.
Voor ons avondeten zijn we weer naar Finiki gereden, waar we dit keer bij Restaurant Marina's hebben gegeten.
Trudie nam Pastitos, een Griekse variant op lasagne:
Van binnen opgebouwd uit laagjes macaroni, penne, gehakt, tomaat en bechamel:
Paul nam een pasta marinara met garnalen:
Als afsluiting een mooie schemerfoto (het blauwe uurtje) vanaf het terras waar het 's avonds nog steeds 27 graden was:

Dag 7.

Onze laatste volle dag op Karpathos. Lekker uitgeslapen, skinny dip gedaan en na het ontbijt naar het hoogst gelegen dorp van Karpathos (op 510meter hoogte), Othos gereden:
Daarna doorgereden naar Aperi, een stadje dat fraai tegen de berghellingen ligt.
Dit stadje was meer dan 200 jaar de hoofdstad van Karpathos.
Doorgereden naar het strand van Kira Panagia. Dat ligt aan het einde van een diepe kloof. De weg er naartoe is echt een slingerweg met haarspelden naar beneden.
Het strand (zand en kiezel door elkaar heen) ligt heel beschut en er staat nauwelijks wind, waardoor het erg warm aanvoelde.
Impressie van het mooie strand:


Na bijna 2 uurtjes hadden we het daar wel weer gezien en zijn wij weer omhoog gereden via nogal wat haarspeldbochten achter elkaar (wij telden er 16)
 via Karpathos Stad (Pigadia) weer naar ons huis in Arkassa gereden waar we weer luidkraais begroet werden toen we een duik in ons zwembad namen.

Voor ons laatste avondmaal gingen we helemaal 350 meter van ons huis vandaag naar Taverne Kitos. Een goed verborgen pareltje, waar ook geen reclameborden naartoe wijzen.
Als voorafje namen we allebei de met gekruide rijst gevulde courgettebloemen met een lekker dipsausje erbij:
Trudie nam als hoofdgerecht de varkenssouvlaki, die op toeristische wijze werd opgediend (jammer alleen maar patat en rijst erbij):
En voor Paul werd het een stuk in de oven gegaard lamsbeen met gebakken aardappels:
Tenslotte kregen we weer van het huis 2 mini-magnums:
Teruggekomen in ons huis hebben we eerst onze vriend de unicorn weer leeg laten lopen en alvast een groot deel van de koffers voor de terugreis van morgen ingepakt. Ook ons ontbijt voor morgenochtend is deels al voorbereid, zodat we morgenochtend, na een laatste blote duik in ons zwembad de laatste spullen kunnen inpakken en op tijd weer richting autoverhuurder en vliegveld kunnen rijden.

We hebben, ondanks wat kleine lichamelijke ongemakken, een heerlijk weekje op Karpathos gehad. Het eiland is nog niet overspoeld met toeristen en veelal authentiek gebleven en de mensen zijn superaardig.