Van 30 mei t/m 3 juni was dit ons onderkomen in Castiglione del Lago. 


Dag 1

Om half 6 vanochtend op weg naar Schiphol, daar bleken heel veel vluchten óf vertraagd of geannuleerd te zijn vanwege het slechte weer in Europa.

Ook ons vliegtuig begon met ruim een half uur vertraging en eenmaal boven Florence merkten we al dat ie bleef cirkelen boven de luchthaven. De piloot vertelde uiteindelijk dat hij vanwege hele harde wind die uit een verkeerde richting kwam niet kon landen (hij zou dan het risico lopen tegen de berg pletter te vliegen…) en uit moest wijken naar het vliegveld van Bologna!

Daar zaten we dan met onze expres lekker vroeg geboekte vlucht om de hele middag extra te hebben op ons vakantieadres...  Nou ja, uiteindelijk zijn we op Bologna met een bus opgehaald die ons in anderhalf uur naar Florence vervoerde (scheurde).


Daar moesten we weer op een pendelbus wachten om naar het autoverhuurbedrijf te komen (leuke zwarte Lancia Ypsilon diesel) en vandaar uit konden we dan in dat ‘eigen’ autootje eindelijk op weg naar ons geboekte huis in Castiglione del Lago (Piana). We hadden nog wel gemaild dat we lekker vroeg zouden aankomen, nu bleek dat ze i.p.v. tot 13 uur, tot 18 uur heeft moeten wachten tot we er eindelijk waren…

Onderweg zaten we natuurlijk ook nog hartstikke verkeerd totdat Trudie bij een lokaal bakkerijtje de weg vroeg en in rap Italiaans tot 4x herhalen toe te horen kreeg hoe te rijden! 

Gelukkig toch ons huis gevonden dat staat op de verbouwde boerderij “Il principe del Trasimeno”.

Carpoort met onze auto.


Lekker even relaxen in ons eigen tuintje voor het huis met een drankje.

De inrichting van ons boerenhuisje:


Daarna een hapje gaan eten, bij de volgens Tripadvisor nr. 2 van de omgeving. Dat was ook weer een heel avontuur en een hele zoektocht via onverharde wegen naar Ristorante Devin Peccatore in Panicarolo.  Prima gegeten en de ober was een prettige kruising tussen Robbie Williams en een jonge George Clooney *kuch*. Oh ja, even aan Clooney gevraagd vanwaar de naam van het restaurant: die betekent De Duivelse Zonde. Die naam was gekozen omdat het restaurant pal naast de lokale kerk ligt. 


Dag 2.

Nadat we lekker buiten op ons terras hadden ontbeten zijn wij naar Trasimeno del Lago gereden. Daar, nadat we een 80 treden tellende trap hadden beklommen, de oude citadel en burcht bekeken. Mooie uitzichten op het meer.

Trudie's nieuwe ziekenhuis! Haha!


Ook nog een oud Openluchttheater gevonden, waar onze ster natuurlijk even een voorstelling moest geven. Daarna daar in de tuin van die burcht even lekker espresso en cappuccino gedronken.

Vervolgens door naar de oever van het meer.


Aansluitend doorgereden naar de Middeleeuwse stad Panicale, die hoog gelegen een mooi uitzicht op het meer biedt en onderweg rijden we veelal langs velden vol klaprozen.


Op het ommuurde dorpsplein even van een lunch genoten.

Terug naar ons huisje voor wat rust en lees- en schrijfwerk.

Helaas viel er soms een flinke bui regen zodat we niet echt verder buiten konden zitten.

’s Avonds weer naar Castiglione del Lago en omgeving gereden. Op zoek naar een aantal door Tripadvisor goed aanbevolen restaurants. Twee ervan bleken dicht, maar we werden wel getrakteerd op een prachtige lucht boven het meer.

Uiteindelijk toch een beetje buiten de stad, op de grens van Umbrië en Toscane in La Badiaccia terecht gekomen. Een prima vis- en vleesrestaurant om de dag mee af te sluiten.


 Dag 3.

Na een lekker verjaardagsontbijtje in de zon met kaart voor Trudie in ons tuintje

 rijden we richting Foresta Fossile di Dunarobba : volgens het boekje een belevenis! Metersdikke stammen van ongeveer 2 miljoen jaar oud (!!) . Deze bomen zijn de resten van een oeroud bos die in de onderste lagen leemgrond gevonden zijn in de jaren 80. Doordat ze omhuld waren door een leemlaag zijn de oeroude houten stronken bewaard gebleven. Arbeiders van een steenfabriek haalden ze naar de oppervlakte.

Als we aan komen rijden bij het info-centrum waar het moet zijn, zien we 2 auto’s en een heel stil kantoortje. Daar vertelt een mevrouw dat je alleen met een gids naar binnen mag. Er is verder niemand dus we krijgen een privé-gids. Een flinke wandeling leidt ons naar de plek en het lijkt net of er honingkasten staan, maar dat blijken allemaal schuilhutjes om de overblijfselen van de bomen te beschermen tegen de weersomstandigheden.

Nog twee fossiele bomen:

Onderweggetje:

Daarna rijden we door naar Cascate delle Marmore.  Dit is een ontwateringsproject van 271 voor Christus!! De Romeinen groeven een kanaal naar de Velino en lieten het water vanaf 165 meter hoogte in het Neradal storten.

Sinds 1924 stroomt het door buizen t.b.v. elektriciteitsproductie. Helaas! Niet continue. Het blijkt een echte toeristenval te zijn met 4 winkeltjes en een ijstentje en alleen tussen 15 en 17 zetten ze de kraan open. Wij zijn er al uren eerder helaas daar gaan we niet op wachten.

We besluiten dus maar weer terug te rijden naar ons huisje. Uiteindelijk toch bijna 300 kilometer gereden zonder die waterval te zien.

’s Avonds sluiten we de verjaardag van Trudie af in Castiglione del Lago, waar we nog even een paar poortjes op de foto nemen en eten bij de piepkleine Osteria Le Scalette. Een soort huiskamerrestaurant waar de man in de keuken staat en de vrouw bedient. Jaren 70 inrichting, maar prima eten.


Dag 4.

Lekker uitgeslapen tot 9 uur, daarna binnen ontbeten, want een regenbui. Toch maar bepakt en bezakt tegen de regen met de auto naar de plaats Punta Navaccia gereden om daar, terwijl het gelukkig al weer droog en warm werd, het veerpontje naar het Isola Maggiore (het grote eiland) in het  Lago Trasimeno genomen.

Op het eiland lekker even rondgelopen en op een leuke pier een kopje koffie gedronken. 

Daarna weer terug met de pont naar het vaste land en vervolgens doorgereden naar Passignano sul Trasimeno. Even over de boulevard gewandeld en vervolgens bij een leuk restaurantje geluncht.

Daarna weer terug naar Castiglione del Lago gereden om wat souvenirs voor het thuisfront en onze poezenoppas te kopen.

Terug naar ons huisje om nog een laatste middag in de zon door te brengen (Paul een beetje verbrand hoofd) en ’s avonds weer terug naar C. del L. om te eten bij het beste (piepkleine) vleesrestaurant van de stad, Portasenese, die bij Tripadvisor erg  hoog stond. Heerlijk gegeten!

Daarna alvast de koffers ingepakt om dan morgenochtend weer richting Florence te rijden en van daaruit weer terug naar Nederland te vliegen.